6. Auf d Gänt haast schuldhaft Naahste brungen. Um s lösste Hemet haast ys gschunddn.
7. Yn n Durstignen haast s Wasser gwaigert; dir leidt s kain Broot, wenn öbber betlt.
8. Du derffst ja allss tuen; Gründd haast zammkräult, und ietz bist halt dyr groesste Bauer!
9. Doch Witibn laasst mit laere Höndd geen, und Waisn brauchend s gar nit pröbln.
10. Drum bist von Fallnen ietz umzinglt, und Farcht und Schröckn seind dein Schicksal.
11. Für di werd s dunkl; s Liecht ist abgribn, und d Fluet werd di gar bald verschlingen.
12. Dyr Herrgot ist doch obn eyn n Himml? Gee, schaug s grad an, all die Gestirner!
13. Dyr Ander kaem: 'Was waiß dyr Herrgot?' Ja, mainst der braucht ayn Liecht zo n Richtn?
14. Er löbt in n Ghilb und braucht nit blicken. Eyn n Himmlsgwölb obn ist sein Wandl.
15. Und du mechst auf de altn Pfäd zrugg, guet austrett schoon von Kunner Sünder?
16. Du, die haat s alle z früeh dyrwuschn; und wögggschwaibt seind s; und aus, vorbei ist s.
17. Zo n Herrgot gsagnd s: 'Waisst was, verziegh di! Was mecht n der mit seiner Allmacht?'
18. Und dös, obwol yr d Städl ien gfüllt hiet! Mir gängst! Öbbs Sölchers kan myr gstoln bleibn.
19. Auf d Lösst seind doch de Grechtn obnauf. Sö künnend über d Fräfler spottn: