26. Du verschreibst myr Noot und Elend; vürher zieghst de altn Sachenn.
27. Mit de Füess haast mi eyn n Bloch glögt; lauern tuest, was i grad tuen kännt. Gar kainn Lung mechst mir meer zuegsteen,
28. mir, aynn Trumm, dös wo dyrfäuln gaat, mir, aynn Gwand, wo d Mottnen frössnd.