De Bibl auf Bairisch

Dyr Heskiheel 36:1-16 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Und ietz, Menscherl, tritst als Weissag auf für d Isryheeler Berg. Sagst ien: Ös Berg von Isryheel, hoertß yn n Trechtein sein Wort!

2. Yso spricht dyr Herr, mein Got: D Feindd habnd von enk gsait: Edschibedsch, ietz seitß für eebig ayn Oed; ietz seitß ünser!

3. Drum weissag: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Ja, von rund umydum habnd s enk angfalln und verwüestt, und ietz habnd enk de andern Dietn eyn d Höndd kriegt. Verhueht werdtß und ernidrigt.

4. Drum, Isryheeler Berg, hoertß ys Wort von n Trechtein, meinn Got: Dös sait dyr Trechtein, mein Got, zo de Berg und Hugln, Schluftn und Täler, Getrümmer und verlaassnen Stötn: Weilß von de Dietn rund umydum ausplündert und dyrhueht wordn seitß,

5. drum, sait dyr Herr, mein Got, gaa i in meiner närrischn Wuet über de andern Völker rödn und über de gantze Roetem. Und wie s gfroolockend, wie sö syr mein Land unter n Nagl rissnd! Voller Schadnfreud habnd s mein Waidschaft dyrbeutt.

6. Drum weissag yn n Land Isryheel und sag zo de Berg und Hugln, de Schluftn und Täler: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Voller Wuet und Zorn röd i über dö Ernidrigung, wo enk de Dietn pfraitt habnd.

7. Drum, sait dyr Trechtein, mein Got, schwör i s enk, däß enkerne Naachbyrvölker +grad yso einhinlaassn werdnd.

8. Ös aber, ös Isryheeler Berg, solltß wider grüen werdn und aynn Fand tragn für mein Volk Isryheel, weil dös nömlich bald wider zruggkimmt.

9. I gaa mi wider um enk annemen und kümmern, und aft werd auf enk wider ganz gwon gackert und gsaet;

10. und i schau, däß s wider dicht besidlt ist, von allsand Isryheeler halt. D Stötn werdnd wider bewont und de Getrümmer aufbaut.

11. Aynn Hauffen Menschn und Vicher sach i auf enk wonen, und fruchtbar gaand s sein und si meern. I kümmert mi schoon drum, däßß wider yso bewont seitß wie früehers; und gar non meerer Guets tue i enk. Dann gaatß is kennen, däß i dyr Trechtein bin.

12. Männig Leut bring i enk zue, mein gantzs Volk Isryheel. Sö gaand enk als iener Uedl in Bsiz nemen, und dös bleibtß und gaatß enkerne Bewoner nie meer verliesn.

13. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Von enk Isryheeler Berg haisst s, ös wärtß Menschnfrösser und bisstß enkerne aignen Kinder aushin.

14. Aber dös, deine aignen Kinder frössn und aushinscheuzn, machst kümftig niemer, sait dyr Trechtein, mein Got.

15. Du sollst dyr nie meer anhoern müessn, wie di d Haidndietn schelttnd, und nie meer dyrtragn brauchen, däß di de Burtumen verhuehend. Nän, Isryheeler Birg, du gaast nie meer deine aignen Leut aushindrucken, sait dyr Trechtein, mein Got.

16. Yn n Herrn sein Wort ergieng an mi: