De Bibl auf Bairisch

Dyr Heskiheel 33:3-22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

3. und der seght önn Krieg kemmen und warnt s Volk mit n Widerhorn,

4. und öbber hoert zwaar s Horn schalln, achtt aber nit drauf, yso däß yr bei n Krieg drunterkimmt, naacherd ist yr selbn d Schuld an seinn Tood.

5. Er haet s ja ghoert ghaat, ließ si aber nit warnen; also ist yr selbn d Schuld. Laasst yr si aber warnen, naacherd kimmt yr mit seinn Löbn aus.

6. Gspannt aber dyr Wächter önn Krieg und blaast nit und warnt s Volk +nit, und geet aft öbber in n Krieg zgrund, dann geet der zwaar an seiner aignen Sündd zgrund, aber i fordert für sein Bluet Rechnschaft von n Wächter.

7. Waisst, Menscherl, i haan di nömlich zo n Wächter von de Isryheeler gmacht. Wennst öbbs von mir vernimmst, muesst ys vor mir warnen.

8. Wenn i von aynn Gotloosn sag, däß yr weiter mueß, und du warnst önn Schuldignen nit dyrvor, dyrmit yr umstöckt, aft gaat dyr Schuldige wögn seiner Sündd sterbn. Von dir aber fordert i Rechnschaft für sein Bluet.

9. Wennst aber dönn Schuldignen gwarnt haast, däß yr umkeeret, und er tuet s aber nit, naacherd stirbt yr an seiner Sündd, du aber bist aus n Schneider.

10. Also naacherd, Menscherl, sag yn de Isryheeler: Ös tuetß, wie wenn enkerne Vergeehen und Sünddn yso auf enk lastetnd, däß ee allss z spaet wär und däßß ys Löbn ee verwirkt habebtß.

11. Sag ien: So waar i löb, sait dyr Trechtein, mein Got, i haan nix von aynn Schuldignen seinn Tood, sundern daa dyrvon, däß yr umstöckt und eyn n Löbn bleibt. Keertß um; schaugtß, däßß ausherkemmtß von enkern Holzwög! Warum mechetß n durchaus draufgeen, ös Isryheeler?

12. Also, Menscherl, sag yn deine Leut allsand: Önn Grechtn reisst sein alte Grechtet nit ausher, so bald yr Übl tuet. Und yn n Schuldignen seine Misstaatn zölnd niemer, so bald yr umstöckt. Dyr Grechte kan, wie gsait, von seine früehern guetn Taatn nit abherbeissn, wenn yr eyn s Übl fallt.

13. Wenn i zo aynn Guetn sag, er ghalteb s Löbn, und er fangt drauf voller Vertrauen auf sein angsparts Guets zo n Sünddn an, naacherd zölt dös allss niemer. Nän, wögn seinn neuen Unrecht ghoert yr yn n Tood.

14. Sag i aber zo n Schuldignen, däß yr sterbn müesseb, und er stöckt um und löbt fürbaß tadlloos,

15. gibt yn n Schuldner s Pfand zrugg, ersötzt, was yr graaubt haat, richtt si naach de Satzungen, mit dene wo myn s Löbn haat, und tuet nix Unrechts niemer, naacherd bleibt yr aau eyn n Löbn, ganz klaar.

16. Kaine von seine Altsünddn werd iem non angrechnet. Er haat d Reib kriegt und haat dösswögn aau s +Löbn.

17. Daa kaemend die von deinn Volk und mainetnd, mein Gebaarn wär nit richtig. Umkeerter werd ayn Schueh draus: +Die steend dyrnöbn!

18. Wenn dyr Grechte eyn n Schaach abrutscht, mueß yr sterbn dyrfür.

19. Und wenn dyr Schuldige sein Sünddnlöbn aufgibt und fürbaß zaadlloos löbt, naacherd bleibt yr netty dösswögn eyn n Löbn.

20. Und daa mainetß ös, dyr Trechtein macheb dös allss falsch?! I aber richt enk schoon, ös Isryheeler; i urtlt über enk allsand, wie s ayn Ieds verdient.

21. Eyn n Fümftn Zöntn von ünsern ainlyftn Verbannungsjaar kaam ayn Flüchtling aus Ruslham bei üns an und gsait myr: D Stat ist gfalln.

22. Netty dönn Aabnd, vor der kaam, hiet mi yn n Herrn sein Macht in Bsiz gnummen. Ee wenn eyn dyr Frueh der Flüchtling kaam, schloß myr dyr Trechtein s Mäul auf, und i war niemer stumm.