19. Und wenn dyr Schuldige sein Sünddnlöbn aufgibt und fürbaß zaadlloos löbt, naacherd bleibt yr netty dösswögn eyn n Löbn.
20. Und daa mainetß ös, dyr Trechtein macheb dös allss falsch?! I aber richt enk schoon, ös Isryheeler; i urtlt über enk allsand, wie s ayn Ieds verdient.
21. Eyn n Fümftn Zöntn von ünsern ainlyftn Verbannungsjaar kaam ayn Flüchtling aus Ruslham bei üns an und gsait myr: D Stat ist gfalln.
22. Netty dönn Aabnd, vor der kaam, hiet mi yn n Herrn sein Macht in Bsiz gnummen. Ee wenn eyn dyr Frueh der Flüchtling kaam, schloß myr dyr Trechtein s Mäul auf, und i war niemer stumm.
23. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:
24. Menscherl, bei dene, wo non in de Isryheeler Trümmerhäuffen wonend, geet d Röd yso: Dyr Abryham war grad ayn Ainzlner und gakriegt dennert dös gantze Land; ünser aber seind so vil. Daa kan s nix habn; dös Land ist ünser!
25. Drum sag ien: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Bei haidnische Opfermaeler tuetß mit, zo enkerne Götzn laaufftß um öbbs, und Leut umbringen tuetß aau. Und Sölcherne wollnd s Land in Bsiz nemen?
26. Bei enk zölt diend grad s Recht von n Störchern, Schweinereienn begeetß, und dyr Ain schänddt s Weib von n Andern. Sölcherne wollnd s Land als Uedl habn?
27. Sag s ien non: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: So waar i löb, die, wo non in de Trümmer hausnd, kemmend mit n Schwert um; wer eyn n Land drausst ist, dönn schmeiß i yn de wildn Vicher vür; und wer si eyn Ort in Hölnen und Klumpsnen verkrochen haat, der geet an Seuchn zgrund.