18. Mit deine viln Schaech und dyr Unrödlichkeit in deinn Handl haast deine Heiligtüemer entweiht. Drum ließ i bei dir ayn Feuer ausbröchen, dös wo di verzört haat. Allsand kunntnd zueschaugn, wie i di zo aynn Häufferl Aschn auf dyr Erdn gmach.
19. Allsand, wo di gakennend ünter de Völker, warnd entsötzt ob dir. Zo aynn Schröckniss bist wordn, und für allweil ist s aus und gar mit dir.
20. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:
21. Menscherl, wendd di an Sidn und weissag dyrgögn:
22. Yso spricht dyr Trechtein: Ietz wax myr zamm, Sidn; ietz zaig i dyr mein Macht! Dann gspannend s d Sidner, däß i dyr Herr bin. I straaf s und laaß s ien gspürn, däß i dyr heilige Got bin.
23. Pest und Mord schick i eyn dö Stat einhin. Dyr Feind dringt von überall her ein und macht aynn Hauffen Leut drinn nider. Dann gaand s is schoon gneussn, däß i dyr Trechtein bin.
24. Wenn dös umhin ist, naacherd haat Isryheel sein Rue von de eebignen Naadlstich und Schlög von dene Dietn, die wo s mit so vil Verachtung behandlt habnd. Dann gaat Isryheel kennen, däß i dyr Herr bin.
25. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Wann i d Isryheeler allsand aus ienerner Spraid zammfüer, naacherd zaig i s ien vor de Dietn, däß i dyr heilige Got bin. Sö gaand in ienern Land wonen, dös wo i yn meinn Knecht Jaaggen göbn haan.
26. Dort gaand s sicher löbn, Häuser baun und Weinleittnen ansötzn. Sö wonend in Sicherheit, so bald i an ienerne gantzn Feindd umydum s Urtl vollströck. Dann gaand s dyrkennen, däß i, dyr Trechtein, iener Got bin.