De Bibl auf Bairisch

Dyr Heskiheel 21:1-17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa ergieng yn n Trechtein sein Wort an mi:

2. Menscherl, also naacherd, sprich d Ruslhamer an, weissag gögn sein Heiligtuem, trit als Weissag auf gögn s Land Isryheel;

3. und yn dönn saist: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Ietz wax myr zamm! I ziegh mein Schwert aus dyr Schaid und rott bei dir de Grechtn grad yso wie de Schuldignen aus.

4. Und weil i bei dir ee de Grechtn mit de Schuldignen ausrottn will, zuck i mein Schwert gögn allsand Sterblichnen von n Sundn hinst eyn n Nordn.

5. Aft gaat allss, was löbt, kennen, däß daa +i, dyr Trechtein, dyrhinterstöck, und däß mein Schwert niemer eyn d Schaid zrugggstöckt werd.

6. Menscherl, achetz: Brich vor ien zamm und fang gotsjaemerlich s Reern an!

7. Wenn s di aft fraagnd, wasst n +gar yso tuest, naacherd antwort: Mein, weil i halt öbbs ghoert haan, bei dönn wo ainn s Hertz steenbleibn kännt! D Höndd folgnd ainn niemer, kains kan meer, und s Wasser haut s ainn aushin. Und dös +kimmt aau, ganz gwiß, sait dyr Trechtein, mein Got.

8. Yn n Herrn sein Wort ergieng an mi:

9. Menscherl, ietz weissag: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: S Schwert ist schoon gwötzt und gelpft!

10. Gwötzt ist s schoon zo n Schlachtn; gelpft ist s, däß s grad yso blitzn kan. Older bildd myr üns ein, däß ünser Judauer Sepfer yn de andern überlögn wär?

11. S Schwert werd ietz non gelpft, und aft werd anpackt dyrmit. Gwötzt und gelpft ist s, pfrait für n Schlaher.

12. Schrei und weuslt, Menscherl! Denn es richtt si gögn mein Volk und gögn d Fürstn von Isryheel. Zamt n Volk seind s yn n Schwert verfalln. Daa derffst schoon gscheid dyrkemmen!

13. So, ietz +ist s so weit! Was +ist n, wenn s Künigssepfer, dös unbeugsame, niemer daa ist?, sait dyr Herr, mein Got.

14. Aber du, Menscherl, weissag, und schlag d Höndd über n Kopf zamm! Doplt, dreufach wüett aft s Schwert. Gmorddt und gschlahen werd dyrmit; daa dyrmit werdnd s abgmurxt.

15. Dös nimmt ainn iedn Muet und döckt allss mit Gfallne zue. In iene gantzn Erter laaß i dös Schwert unsätig mötzln. Däß s ghoerig blitzt, dyrzue ist s gmacht; gelpf ist s, grad grecht für s Gmötzl.

16. Ietz zaig, däßst scharf bist! Hinum zuck und herum, wost aau hindraet werst!

17. Aau i schlag aft d Höndd über n Kopf zamm: Nän, ietz glangt s wider mit meinn Zorn! Dös sag i, dyr Trechtein.