8. Er wär y ee auf aynn guetn Grund mit vil Wasser eingsötzt gwösn. Zweig haet yr treibn künnen und Frücht tragn und ayn pfundiger Weinstok werdn.
9. Ietz fraag s: Yso sait dyr Herr, mein Got: Maintß, däß dös öbbs werd mit dönn Weinstok? Older reisst iem dyr eerste Adler seine Wurtznen aus und beckt iem d Frücht zamm, yso däß iem seine gantzn Trauppn verdürrnd, die was grad so schoen zeitig wordn wärnd? Daa ist nit vil dyrbei, däß myn n zamt de Wurtznen ausreisst; daa braucht man nit aynn Hauffen Leut dyrzue.
10. Guet, pflantzt +ist yr, aber ob yr +schoon was werd? Dürrt yr nit vollet zamm, wenn dyr verder Wind kimmt? Freilich, auf dönn Böttling, wo yr gwaxn wär, dürrt yr zamm!
11. Und yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:
12. Also, sag yn dönn widerspenignen Volk daa: Gspanntß n nit, auf was i aushin will dyrmit? Also, naacherd mueß i deuttlicher werdn: Dyr Bäbler Künig kaam auf Ruslham, naam önn Künig und d Amptner von dyr Stat gfangen und naam s auf Bäbl abhin mit.