9. Aus ainn von dene Herner wuechs aft nonmaal ains ausher. Zeerst war s +gar nix, aber aft wurd s allweil mänischer gan Sundn und Oostn, eyn n Prachtland zue.
10. Es wuechs hinst eyn d Stern aufhin und gstürt ayn Öttlych auf d Erdn abher und gaztrett s.
11. Ja, hinst yn dönn gströckt ys si eyn d Hoeh, der wo über d Stern gebiett, brang n um s tögliche Opfer und gazstürt sein Heiligtuem.
12. Statt n töglichen Opfer wurd aft iewign ayn Göttergschwerl vereert. S Horn graeumt mit dyr Waaret auf, und es gieng iem aau allss aushin.
13. Daa ghoer i aynn Engl rödn, und dönn gfraagt ayn anderner: "Wie lang +giltt naacherd dö Schau von n töglichnen Opfer, de Grauln allsand, dyr Preisgaab von dyr Lostat und dyr Pfrengung von de Frummen?"
14. Er gsait myr: "Zwaitausetdreuhundert Täg geet s her; naacher kimmt s Heiligtuem wider zo seinn Recht."
15. Wie i dös Gesicht ghaat hiet und non dran hinsann, stuendd auf aynmaal öbber vor meiner, wo wie ayn Man ausgschaugt.
16. Daa ghoer i von n Ulei umher ayn Stimm rueffen: "Gabriheel, schain iem, um was s daa geet!"
17. Daa kaam yr zueher zo mir, und i dyrschrak und fiel auf mein Angsicht nider. Er gsait: "Waisst, Mensch, dös bezieght si auf d Endzeit."
18. Dyrweil yr mit mir grödt, laag i aanmächtig mit n Gsicht gan Bodm daadl. Daa gatupft yr mi an und gstöllt mi aft wider auf d Füess.