Dyr Däniheel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12

De Bibl auf Bairisch

Dyr Däniheel 12 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Sele Zeit tritt dyr Michyheel auf, dyr Örtzengl, der was yn deinn Volk sein Schuzengl ist. Ayn nootige Zeit ist dös wie non nie, seit s Völker geit, hinst eyn dö Zeit. Dein Volk aber werd aft gröttigt, und zwaar ayn Ieds, yn dönn wo s gschribn ist.

2. Vil von de schoon Hinzognen gaand aus n Grab dyrsteen, de Ainn gan n eebignen Löbn, de Andern aber gan dyr eebignen Schandd und Schmaach.

3. De verständdlichnen Füerer gaand straaln wie dyr Himml selbn; und die, wo so vil Leut auf n grechtn Pfad glaitt habnd, gaand auf eebig funketzn wie d Stern.

4. Däniheel, bschließ dös aber, und versiglt dös Buech hinst eyn d Endzeit! Um dös, was daa drinnsteet, geit s aft ayn rechts Griß; und dös gaat aau yn vil weiterhelffen."

5. I, dyr Däniheel, saah auf aynmaal non zween Anderne daadlsteen, ainn herenter n Tigris und ainn enterhalb.

6. Dyr Ain gfraagt dönn Seln mit n härbern Gwand, wo über n Wasser stuendd: "Wie lang geet s n her, hinst däß die wunderlichnen Sachenn umhin seind?"

7. Auf dös hin ghoer i d Stimm von dönn Man mit n härbern Gwand, der wo über n Fluß stuendd. Er gströckt sein Zesme und sein Winsterne gan Himml und schwor bei dönn, der wo eebig löbt: "So lang, wie s bschaffen ist, dauert s aau. Wenn s mit n heilignen Volk seiner Macht ganz und gar gar ist, naacher vollenddt si dös allss."

8. Hoern taat i s wol, aber versteen glei gar nit. Drum gfraag i non: "Gueter Man, auf was laaufft n dös allss aushin?"

9. Er gaab myr an: "Gee zue ietz, Däniheel, weil die Worter versiglt seind und hinst eyn d Endzeit bschlossn bleibnd.

10. Vil werdnd gläuttert, graint und prüefft. Bei de verstocktn Sünder ist ee Hopfen und Malz verloorn; die versteend s ee nity. Aber bei de verständdlichen Füerer kimmt dös schoon an.

11. Von dyr Zeit wögg, daa wo myn s Reglopfer abschafft und dönn Bluetsgraul aufstöllt, seind s zwölfhundertneunzg Täg.

12. Saelig der, wo dreuzöhenhundertfümfydreissg Täg durchhaltt!

13. Du aber, Däniheel, denk ietz schoon vürhin an deinn Tood! Du gaast rue'n; aber an n Jüngstn Tag gaast dyrsteen und dein Uedl empfangen."