De Bibl auf Bairisch

Dyr Däniheel 11:30-45 De Bibl auf Bairisch (BAI)

30. Kitterische Schöf greiffend n an, und er mueß mit einzognen Schwanz abzieghn. Ietz +kriegt yr eerst ayn Wuet auf s Volk von n heilignen Bund und laasst de Sel dran aus, ausser an dene, wo yn n Bund abtrinnend. Die kan yr guet brauchen.

31. Ain von seiner Harst sacht yr s Heiligtuem und de Burg entweihen. S tögliche Opfer schafft yr ab, und dönn seln Bluetsgraul stöllt yr daadl auf.

32. Er süeßlt si bei de Leut ein und bringt s dyrzue, von n Bund abzfalln. Es bleibnd aber aau ain yn ienn Got treu und sötznd si für n Traun ein.

33. Verständdliche Füerer reissnd vil von n Volk mit, aber ayn Zeit lang werdnd s nix wie dyrschlagn, verbrennt, eingspörrt und ausgraaubt.

34. In derer Drangsal finddnd s ayn Weeng ayn Hilf; und vil schliessnd si ien falschhaft an.

35. Aau von de frumm blibnen +Füerer kemmend ain in dyr Verfolgung um. Yso werd s Volk prüefft, gläuttert und graint, hinst däß s vorbei ist, denn iewet ist aau daa dyrfür ayn End gschribn.

36. Dyr Norderkünig tuet netty, was yr +gern tuet. Er werd hoohgsn und tuet, wie wenn yr meerer wie de gantzn Götter aufynaynand wär. Aau dönn waaren Got aechtt yr grad non aus. Und yso tuet yr weiter, hinst däß yn n Herrgot sein Zorn gögn sein Volk umhin ist. Was beschlossn ist, tritt aau +ein.

37. Er schert syr nit aynmaal öbbs um seine überliferischn Götter, um dönn, wo d Weiber ganz scharf drauf seind, und um kainn andern aau nit; nän, gögn allsand reisst yr grad d Fotzn recht auf.

38. Dyrfür vereert yr aber önn Schantzngot, önn Zeusn. Aynn Got, dönn wo seine Vätter nit kennt habnd, vereert yr mit Gold und Silber, Edlstäin und Klainoder.

39. Entzionföstungen greifft yr mit Hilf von dönn fremdn Got an. Allsand, wo daa mittuend, überhäufft yr mit Eerungen; er stöllt s als Vögt und sunst was mit Macht über männig Leut an und tailt ien aynn Grundbsiz zue.

40. Auf d Lösst aushin fallt n dyr Sunderkünig an; dyr Norderkünig aber wört si wacker mit Wägn und Reiter und aynn Hauffen Schöf und rollt d Lönder naachaynand auf wie ayn Sturmfluet.

41. Aau eyn s Verhaissne Land dringt yr ein. Vil Lönder werdnd niderzwungen, aber d Roetem, Mot und dyr groesser Tail von Ämmannen kimmt iem aus.

42. Er braitt sein Macht über männig Lönder aus, und nit aynmaal Güptn kimmt aus.

43. Er kriegt de Güptner Schätz, dös gantze Gold und Silber, eyn d Höndd und macht aau d Lübinger und Kuscher zu Hintersössn.

44. Daa schröckend n Leumungen aus n Oostn und Nordn auf. Wuetig bricht yr auf und nimmt syr vür, mit dene gscheid aufzraeumen.

45. Zwischn yn n Mör und dönn zieren Berg mit n Heiligtuem schlagt yr seinn Zeltterpflast auf. Daa stirbt yr aber naacherd schoon aau, und niemdd meer kan iem helffen.