De Bibl auf Bairisch

Dyr Auszug 8:5-19 De Bibl auf Bairisch (BAI)

5. Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Sag yn n Ärenn dös: 'Ströck dein Hand mit n Stab aus über d Flüss, d Altychn und d Sümft, und laaß d Frösch über Güptn kemmen!'"

6. Dyr Ären gströckt sein Hand über de Gwässer von Güptn aus. Daa stignd d Frösch aufher und gadöckend dös gantze Güptn zue.

7. Aber d Waarsagn taatnd mit ienern Zaauber dös Gleiche und liessnd aau d Frösch über Güptn kemmen.

8. Dyr Färg ließ önn Mosenn und Ärenn holn und gfleeht: "Bettß zo n Trechtein, däß yr mi und mein Volk von de Frösch befreit! Aft laaß i aau s Volk zieghn, und sö künnend yn n Trechtein Schlachtopfer darbringen."

9. Daa gsait dyr Mosen zo n Färgn: "D Eer sei dein; wann soll i n für di, deine Diener und dein Volk drum bittn, däßß d Frösch, aau aus de Häuser, anbringtß? Grad eyn n Nil drinn sollnd s bleibn."

10. Er gmaint: "Morgn, wenn s gäng." Dyr Mosen gantwortt: "Wiest mainst; du sollst kennen, däß s mit n Trechtein, ünsern Got, niemdd aufnimmt.

11. D Frösch gaand von dir weichen, von deine Häuser, deine Diener und deinn Volk; grad in n Nil bleibnd s."

12. Wie dyr Mosen und Ären wider drausst warnd, gfleeht dyr Mosen önn Herrn um s End von dyr Froshplaag an, wo yr über Güptn brungen hiet.

13. Dyr Herr gerfüllt yn n Mosenn de Bitt; und d Frösch in de Häuser, in de Höf und auf de Felder giengend ein.

14. Mir gsammlt s zo risige Häuffen zamm, und in n gantzn Land stank w wie nonmaal was.

15. Wie dyr Färg saah, däß d Noot umhin war, war iem wider allss wurst, und er ghoert niemer auf ien. Yso hiet s dyr Herr vorausgsait.

16. Drauf spraach dyr Herr zo n Mosenn: "Sag zo n Ärenn: 'Ströck deinn Stab aus und schlag dyrmit auf n Bodm hin, dyrmit Staunznen über s gantze Güptn kemmend!'"

17. Dös taatnd s aft. Dyr Ären gströckt d Hand aus und schlueg mit seinn Stecken eyn n Bodm hin; und Gölsnen kaamend über Mensch und Vih. In n gantzn Güptn wurdnd aus aynn iedn Staaubkerndl Staunznen.

18. D Waarsagn haetnd mit ienerner Kunst gleichfalls Gölsnen z zaaubern versuecht, brangend s aber nit förtig. D Menschn und Vicher warnd zuedöckt mit Schnaaggn.

19. Daa gsagnd d Waarsagn zo n Färgn: "Dös ist dyr Finger Gottes!" Aber yn n Färgn sein Hertz blib hört; und er glost nit auf ien, wie s dyr Trechtein vorausgsait hiet.