7. I nimm enk als mein Volk an und gaa enker Got sein. Und ös solltß dös aau wissn, däß i dyr Trechtein bin, enker Got, der wo enk aus dyr Froon z Güptn ausherholt.
8. I füer enk eyn dös Land, wo i yn n Abryham, Eisack und Jaaggenn mit aynn Aid ghaissn haan. I gib s enk als Aign, i, dyr Trechtein.'"
9. Dös gsait aft dyr Mosen yn de Isryheeler. Die aber ghoernd nit auf n Mosenn, weil s vor lautter Schindd schoon ganz verzagt warnd.
10. Daa spraach dyr Herr zo n Mosenn:
11. "Saist ietz yn n Färgn, yn n Künig von Güptn, er sollt d Isryheeler aus seinn Land furtzieghn laassn."
12. "O mein, Herr", gmaint dyr Mosen zo n Trechtein, "wenn schoon d Isryheeler nit auf mi glost habnd, wie sollt naacherd dyr Färg auf mi hoern, und dös, wo i diend yso dalk aau non?"
13. Aft gaab dyr Herr yn n Mosenn und Ärenn önn Auftrag, zo de Isryheeler und zo n Färgn z geen und d Isryheeler aus Güptn aushinzfüern.
14. Dös seind ietz d Sippnhaeupter yso: Dyr Rub war dyr Eerstgeborne von n Isryheel. Von n Rubn d Sün warnd dyr Henoch, Pällu, Hezron und Kärmi. Sö warnd Sippnhaeupter in n Stamm Rub.
15. Yn n Simeun seine Sün warnd dyr Jemuheel, Jämein, Ohet, Jächein, Zohär und Schaul, dyr Sun von dyr Käningerinn. Die warnd Sippnhaeupter in n Stamm Simeun.
16. Dös seind yn n Brenddn seine Sün yn dyr Reih naach: dyr Gerschon, Kehet und Mereri. Dyr Brend wurd hundertsibnydreissg Jaar alt.
17. Yn n Gerschon seine Sün warnd dyr Libni und Schimi, und aau die hietnd ayn Ieder ayn Sippn.