De Bibl auf Bairisch

Dyr Auszug 32:16-33 De Bibl auf Bairisch (BAI)

16. Dyr Herrgot hiet de Tafln selbn gmacht und aau selbn angschribn.

17. Dyr Josen ghoert s Juchetzn und Schrein von n Volk und gsait zo n Mosenn: "Daa, main i, kömpfend s older was."

18. Dyr Mosen gantwortt: "Dös ist aber kain Signumftjubl und aau nit s Gschrai naach ayner Niderlaag, was i daa hoer, eeher wie ayn Morddsgaudi."

19. Wie dyr Mosen naehender zuehinkaam und dös Kälbl und dö Hötz saah, wurd yr närrisch zünddig, gschläudert de Tafln danhin und gaschmädert s an n eerstböstn Fölsn.

20. Aft gapackt yr dös Kälbl, wo s gmacht hietnd, schmiß s eyn s Feuer einhin und gstampft s kurz und klain. Önn Staaub dyrvon gstraeut yr eyn s Wasser einhin und ließ dös yn de Isryheeler trinken.

21. Zo n Ärenn gsait dyr Mosen: "Was haat dyr n dös Volk taan, däßst iem ayn so ayn groosse Sündd begeen laasst?"

22. Dyr Ären grödt si aushin: "Aber kimm, ietz bi doch nit yso! Du waisst doch, was füre Krüppln däß dös seind.

23. Sö habnd mi angrödt: 'Mach üns aynn Got, der wo üns laitt! Denn mit n Mosenn, der wo üns aus Güptn aufhergfüert haat, werd dös main i nix meer.'

24. Daa haan i ien naachgöbn: 'Wer ayn Goldgschmuck haat, sollt s abhertuen.' Sö habnd myr dös Gold göbn, i haan s eyn s Feuer einhingschmissn, und daa ist dös Kälbn ausherkemmen."

25. Dyr Mosen saah, wie verwildert däß s Volk war, denn dyr Ären hiet s verwarloosn laassn, däß s für n Feind ayn waare Freud war.

26. Dyr Mosen gieng eyn s Lagertoor hin und spraach: "Wer für n Trechtein ist, allss zo mir her!" Daa gsammlnd si allsand Brender um iem.

27. Er gsait ien: "Dös spricht dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel: 'Ayn Ieder sollt sein Schwert nemen. Zieghtß durch s Lager von ainn End zo n andern! Ayn Ieder sollt seinn Bruedern, seinn Freund, seinn Naahstn dyrschlagn.'"

28. De Brender taatnd dös, was dyr Mosen angschafft hiet. Von n Volk giengend eyn seln Tag aangfaer dreutauset Mann zgrund.

29. Aft gsait dyr Mosen: "Von heint an seitß für n Dienst für n Herrn gweiht, weilß um seiner willn nit aynmaal Sün und Brüeder gschoont habtß. Dösswögn gibt enk dyr Herr heint dönn Freituem."

30. Eyn n naehstn Tag eyn dyr Frueh spraach dyr Mosen zo n Volk: "Ös habtß ayn ganz ayn schwaere Sündd begangen. Ietz steig in non aynmaal zo n Herrn aufhin; villeicht kan i für enk non Vergöbung erwirken."

31. Dyr Mosen gieng also zo n Trechtein zrugg und gsait: "Mein, Herr, dös Volk haat ayn schwaere Sindd begangen. Aynn Götzn aus Gold habnd sö syr gmacht.

32. Aber nimm diend dö Sündd umbb ien! Wenn nit, naacherd streich mi aus deinn Löbnsbuech!"

33. Dyr Herr gantwortt: "Nix daa! Nur die, wo gögn mi gsündigt habnd, streich i.