32. Aau enkerne Schaaf, Gäiss und Rindvicher künntß mitnemen, wieß gmaint habtß. Geetß und bettß aau für mi!"
33. De Güptn warnd ietz recht drauf aus, däß s schläunigst giengend, weil sö syr gsagnd: "Sünst geen myr allsand non drauf."
34. S Volk naam önn Broottaig unghöflter mit; sö gwicklnd ienerne Reinenn in Gwänder ein und ghöbnd syr s eyn d Axl aufhin.
35. D Isryheeler taatnd, was dyr Mosen gsait hiet. Sö gabgagnend de Güptn um Gold- und Silbersachenn und aau Gwänder.
36. Dyr Herr ließ de Güptn dö Aischung erfülln, yso däß s Volk mit aynn Hauffen Beuttn wöggzieghn kunnt.
37. D Isryheeler braachend von Ramshaus auf Suckott auf. Es warnd stuckerer söxhunderttauset Wörmannen z Fueß, de andern Leut nit mitgrechnet.
38. Aau ayn groosse Schar Äusserling troch mit und dyrzue aynn Hauffen Schaaf, Gäiss und Rindvicher.
39. Aus dönn Taig, wo s aus Güptn mitbrungen hietnd, gabachend s Lienshbrootzelttn. Dyr Taig war ja nit ghöflt, weil s aus Güptn aushingschmissn wordn warnd und nit aynmaal um ayn Wögzörung schaugn kunntnd.
40. Vierhundertdreissg Jaar lang warnd d Isryheeler z Güptn gwösn.
41. Wie die Jaar umhin warnd, gnaun eyn dönn Tag, daa wo ietz dös Föst gfeiert werd, zog yn n Herrn sein gantzs Volk aus Güptn furt.
42. Wachen taat dyr Herr sele Nacht, wie yr s aus Güptn aushergfüert. Wachen zo n Trechtein seiner Eer sollnd dösswögn d Isryheeler, Kunn um Kunn.
43. Dyr Herr spraach zo n Mosenn und Ärenn: "Dös schreib i enk für Oostern vor: Kain Haid derf daa mitössn,
44. wol aber ayn ieder zuekaauffte Bsaess, bald yr beschnitn ist.
45. Beisaessn und Miettling sollnd nit mitössn.
46. Gössn werd s daa, wo s hinghoert. Tragtß nix von n Fleish aus n Haus! Und kain Bainling derf iem zbrochen werdn.