5. Aft gaat ayn ieder Eerstgeborne z Güptn sterbn, von dönn von n Färgn, yn n Kroonprintzn an, hinst eyn dönn von dyr Dirn mit dyr Traidmül und sogar d Eerstling von n Vih.
6. Ayn sölchers Gschrai, wie aft durch Güptn hallt, haat s non nie göbn und gaat s aau nie meer göbn.
7. Aber kainn Isryheeler költzt aau grad ayn Hund an, und seine Vicher aau nit; denn ös solltß wissn, däß dyr Trechtein zwischn Güptn und Isryheel darscheidt.'
8. Aft steignd alle deine Amptsleut daader zo mir abher, spraittnd si und sagnd zo mir: 'Bittschoen geetß, du und dös gantze Volk, wost anfüerst!' Aft gaa i zieghn." Wuetig grennt dyr Mosen von n Färgn wögg.
9. Dyrnaach gsait dyr Herr zo n Mosenn: "Yn n Färgn künntß sagn, wasß grad wolltß, der hoert nit; aber yso kan i non meerer Wunder wirken z Güptn."
10. Dyr Mosen und Ären vollbrangend die Wunder allsand vor n Färgn, aber dyr Herr gaab yn n Färgn s Gstain, däß yr d Isryheeler nit aus seinn Land furtließ.