1. Hoertß dös Wort, ös Isryheeler, denn i mueß dös Klaglied ob enk singen:
2. Hingfalln ist Isryheel und steet aau niemer auf. Nidergstürt habnd s is in n aignen Land, und niemdd hilfft iem eyn d Hoeh.
3. Denn dös sait dyr Trechtein, mein Got: Daa, wo tauset auszieghnd, keernd grad hundert haim; und wo s hundert seind, seind s +gar grad zöne.
4. Drum sait dyr Herr zo de Isryheeler: Suechtß mi, naacher habtß aau s Löbn!
5. Suechtß aber nit Bettl auf, und geetß nit auf Gilgal; wallfarttß aau nit auf Schebbrunn! Gilgal werd verbannen; Bettl mueß aft untergeen.
6. Suechtß önn Herrn, dann habtß aau s Löbn! Tuetß is nit, kimmt yr über d Joseffer wie ayn Brand, wo Bettl verzört, aane däß s wer löschn kännt.
7. Ös machtß ja aus n Recht öbbs Gräuslichs; eyn n Bodm trettß is einhin!
8. Er, wo s Kalser Pfannholz und önn Jaaggennstecken bschaffen haat, er, wo d Finster in de helle Üecht verwandlt, er, wo önn Tag zuer Nacht macht, er, wo s Wasser von n Mör ruefft und über d Erdn giesst, er haisst dyr Trechtein.
9. Gäx vernichtt yr önn Mächtignen und haut d Föstungen in Trümmer.