18. Die habnd mi verhoert und haetnd mi aau freilaassn, weil nix gögn mi vorlaag, auf was dyr Tood ständd.
19. Weil aber d Judn Einspruch erhobnd, war i zwungen, mi auf n Kaiser zo n Berueffen. Dös haisst aber nit, däß i mein Volk anklagn mechet.
20. Von Noetn haan i drum bitt, däß i enk tröffen und mit enk rödn kan. Denn zwögns dyr Hoffnung von Isryheel bin i yso ankött."
21. Sö gantwortnd iem: "Also, mir habnd über di wöder Brief aus Judau gschickt kriegt, non ist ayn Glaaubnsbrueder kemmen, der wo üns öbbs Belastets über di zo n Sagn ghaat haet.
22. Mir hoeretnd aber schoon gern von dir, wiest du eingstöllt bist, weil s von derer Trunn ja bekannt ist, däß s überall anöggt."
23. Daa gmachend s mit ien aynn Tag aus, daa wo meerer von ien zo iem eyn d Wonung kaamend. Von dyr Frueh hinst spaet auf Nacht gschaint yr ien s Reich Gottes und gversuecht, däß yr s von n Mosenngsötz und de Weissagn her von n Iesenn überzeugt.
24. Bei de Ainn grichtt yr mit seine Worter schoon öbbs aus, de Andern aber blibnd unglaaubig.
25. Aane däß s aau unteraynander ainig gwösn wärnd, braachend s auf, aft däß ien dyr Pauls non dös vürghaltn hiet: "Wie waar ist s diend, was dyr Heilige Geist durch n Weissagn Ieseien zo enkerne Vätter gsait haat: