23. Es war enpfor dyr Raatschluß Gottes, däß yr preisgöbn werd. Und ös habtß n durch d Hand von Haidn eyn s Kreuz anhingschlagn und umbrungen.
24. Dyr Herrgot aber haat n aus de Wee'n von n Tood erloest und umbb n Tood dyrwöckt. Niemaals haet n dyr Tood haltn künnen.
25. Dyr Dafet sait nömlich von iem: 'Önn Herrn haan i de gantz Zeit vor de Augn. Er steet an meiner Zesmen, dyrmit däß i nit auslaaß.
26. Drum freu i mi, mein Zung froolockt. Und aau mein Leib gaat löbn; dös ist mein Hoffnung.