De Bibl auf Bairisch

De Zwölfbotngetaat 2:17-27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

17. 'In de lösstn Täg gschieght s, spricht dyr Herrgot: I gieß meinn Geist aus über alle Leut. Enkerne Sün und Töchter gaand aft weissagn, enkerne Burschn seghnd Gesichter, und yn de Altn bei enk traeumt öbbs.

18. Aau über die, wo +gar nix geltnd, gieß i aft meinn Geist aus, wenn s so weit ist, und sö trötnd als Weissagn auf.

19. Wunder erschain i in dyr Luft, Zaichen auf n Bodm herunt, Bluet und Feuer, däß s grad raaucht.

20. D Sunn werd stokfinster, dyr Maand werd root wie Bluet, ee yn n Herrn sein Tag kimmt, gar grooß und ruedreich.

21. Und yso gaat s sein: Ayn Ieds, dös wo yn n Herrn seinn Nam anruefft, werd aau gröttigt.'

22. Isryheeler, lostß auf dös: Dyr Herrgot haat enk önn Iesenn von Nazerett kundtaan durch de mächtignen Taatn, Zaichen und Wunder, wo yr durch iem mittn ünter enk gwirkt haat; wisstß ee.

23. Es war enpfor dyr Raatschluß Gottes, däß yr preisgöbn werd. Und ös habtß n durch d Hand von Haidn eyn s Kreuz anhingschlagn und umbrungen.

24. Dyr Herrgot aber haat n aus de Wee'n von n Tood erloest und umbb n Tood dyrwöckt. Niemaals haet n dyr Tood haltn künnen.

25. Dyr Dafet sait nömlich von iem: 'Önn Herrn haan i de gantz Zeit vor de Augn. Er steet an meiner Zesmen, dyrmit däß i nit auslaaß.

26. Drum freu i mi, mein Zung froolockt. Und aau mein Leib gaat löbn; dös ist mein Hoffnung.

27. Du gibst mi nit yn n Toodsreich preis. Verwösn laasst deinn Frummen nit.