1. D Ruber und Gäder hietnd närrisch vil Vih. Wie s d Lönder Jäser und Gilet saahend, gakennend s, däß s für iener Vihzucht grad recht wärnd.
2. Drum kaamend s zo n Mosenn, zo n Priester Lazer und de Dietwärt und schluegnd ien vor:
3. "Also, Ätterott, Dibon, Jäser, Nimry, Heschbon, Elal, Sibnau, Nebo und Beun,
4. dös Land, wo dyr Herr yn n Volk Isryheel erobert haat, ist grad grecht für s Vih; und mir habnd halt hübsch vil Vicher.
5. Wenn s dyr recht ist", gsagnd s weiter, "naacherd haetn myr halt eyn n Liebern glei dös als Bsiz. Über n Jordn wolln myr gar nit umhin."
6. Dyr Mosen gantwortt yn de Gäder und Ruber: "Ja, sollnd n öbbenn enkerne Brüeder yllain önn Kopf hinhaltn, und ös bleibtß daa hucken?
7. Daa verliesnd y de Andern glei önn Muet, däß s umhinzieghnd eyn dös Land, wo ien dyr Herr verhaissn haat.