14. Ös habtß enk ja in dyr Wüestn yn meinn Befelh widersötzt, wie de Gmain aufgabgert und woß ös vor ien klaar bezeugn solln haettß, däß i dyr Heilige bin. Du waisst ys schoon - dyrselbn bei n Haderwasser!"
15. Daa gsait dyr Mosen zo n Herrn:
16. "Dann, Herr, o Gott, der wo yn n Menschn s Löbn einhaucht, gib yn n Volk aynn gscheidn Vürsteeher,
17. der wo ien überall vorausgeet, eyn n Kampf und Krieg und wider haim; nit däß s Volk von n Herrn ist wie ayn Herdd, dö wo kainn Hirtn haat!"
18. Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn: "Nimm önn Josenn Nunnsun, auf dönn was i meinn Geist glögt haan, und lög iem d Hand auf!
19. Laaß n dann vor n Priester Lazer und de gantze Gmain trötn, und weis n vor ienerne Augn ein!
20. Gib iem öbbs von deiner Würdn, dyrmit dös gantze Volk auf iem hoert!
21. Er sollt vor n Priester Lazer trötn und iem vor n Herrn um d Loesslung von "Liecht und Recht" bittn. Naach seinn Befelh sollnd s aushinzieghn eyn n Kampf und naach seinn Wort wider haim. Aane iem geet nix."
22. Dyr Mosen gmacht s yso, wie s iem dyr Herr angschafft hiet. Er ließ önn Josenn vor n Priester und dös gantze Volk trötn,