19. Dyr Herrgot wankt nit wie ayn Mensch; er spricht grad ainmaal, und dös giltt.
20. Und sögnen mueß i, kan nit aus.
21. Was wär an n Jaaggenn denn so schlecht? Nix Unrechts segh i z Isryheel. Sein Got, dyr Trechtein, ist mit ien; ja, iem als Künig jublnd s zue.
22. Dyr Herrgot haat s aus Güptn gfüert, yn n Büffl gleich, der wo allss bricht.
23. Mit Zaauber tuest yn n Jaaggenn nix; Beschwörung nutzt nix gögn dös Volk. An n Jaaggenn und an Isryheel erweist dyr Herrgot all sein Kraft.
24. Dös Volk erhöbt si wie ayn Leeb; ayn Raaubtier röckt si naach n Schlaaf. Zeerst frisst s sein Beuttn, dann eerst ruet s; dyrvor schleckt s non von n Opfer s Bluet."
25. Daa gsait dyr Bäläck zo n Pilgram: "Mensch, wennst ys schoon nit verfluechen kanst, naacherd sögn s doch weenigstns nity!"
26. Dyr Pilgram gantwortt yn n Bäläck: "I haan s dyr doch glei gsait, däß i nit aus kan; i mueß tuen, was myr dyr Herr anschafft."
27. Drauf gsait dyr Bäläck zo n Pilgram: "Kimm, ietz versuech myr s non aynmaal von andert eyn Ort aus. Villeicht ist s yn n Herrgot recht, däßst myr s Volk von dort aus verfluechst."
28. Dyr Bäläck naam also önn Pilgram eyn n Gipfl von n Pegor aufhin mit, von dönn aus was myn auf d Oed abhinschaugt.
29. Dyr Pilgram wis önn Bäläck an: "Bau myr daader sibn Ältter und stöll myr sibn Stierln und sibn Schaafböck pfrait!"
30. Dyr Bäläck gmacht s yso und gopfert auf aynn iedn Altter aynn Stiern und aynn Wider.