30. Wenn si aber dyr Herr öbbs ganz öbbs Bsunders ausdenkt, wenn d Erdn irn Schlund auftuet, däß s löbndig eyn d Höll abhinfarnd mit alln, was ien ghoert, naacherd werdtß is schoon kennen, däß die Leut önn Herrn glöstert habnd."
31. Kaaum hiet yr s gsait, spieltt si dyr Bodm unter ien,
32. und d Erdn taat irn Schlund auf und verschlang önn Korach mit seinn Haus und Heiwisch und seiner gantzn Hab.
33. Sö und allss, was von ien war, gstürtznd löbet eyn d Höll abhin. D Erdn gadöckt s zue, und sö warnd aus dyr Gmain verschwunddn.
34. Allsand von n Volk, wo umydumstuenddnd, lieffend dyrvon, wie s is plerrn ghoernd, und schrirnd: "Nit däß üns aau non d Erdn verschlingt!"
35. Daa gieng von n Herrn ayn Feuer aus und fraaß die zwaihundertfuchzg Mänder, wo önn Weihrauck darbrungen hietnd.
36. Drauf spraach dyr Herr zo n Mosenn:
37. Sag yn n Priester Lazer Ärennsun, er sollt d Rauckfässln von n Aschn aushertuen, weil s gweiht seind. De Gluet aber straeutß weit ausaynander!
38. D Rauckfässln von de Mannen, wo wögn ienerner Sündd zgrundgangen seind, ghoernd zo Blöch ghammert und dyrmit dyr Altter überzogn, denn sö habnd s vor n Herrn brungen, und dyrmit seind s heilig wordn. Ayn Zaichen sollt dös sein für d Isryheeler.
39. Daa naam dyr Priester Ittymär de kupfern Rauckfässln von de Mannen, wo in n Feuer umkemmen warnd, und ghammert draus aynn Überzug für n Altter.
40. Ayn Manung war s für d Isryheeler, däß si kain Nichtärner yn n Herrn naehern derf zo n Raucken; sünst wurdd s iem gnaun yso geen, wie s dyr Trechtein yn n Korach und seiner Blaasn glei schoon androot hiet.