De Bibl auf Bairisch

De Zalrach 16:11-27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

11. Und dösswögn machtß aynn Aufruer gögn önn Trechtein? Wer ist n schoon dyr Ären selbn, däß enk dös nit pässt?"

12. Dann ließ dyr Mosen önn Dättän und Äbiräm, d Eliebsün, rueffen. Aber die gsagnd iem grad: "Nän, mir kemmend nity.

13. Üns glangt s draufer. Zeerst holst üns schoon aus aynn Land ausher, daa wo Höng und Milich fliessnd, grad däß myr in dyr Wüestn verröcken künnend. Und ietz mechtst üns aau non umaynandschaffen, wiest ys brauchst?!

14. Wo ist s n ietz, dös Land, wo Höng und Milich fliessnd; wo seind s n ietz, die Äcker und Weinleittnen? Ganz bloed seind mir aau nit, older? Nän, mir kemmend nity; fallt üns gar nit ein."

15. Daa gaboosert dyr Mosen gar arg und gsait zo n Herrn: "Schaug wögg, wenn s dyr öbbs opfernd! Nit aynmaal aynn Ösl haan i ien gnummen, nit z rödn, däß i ien öbbs taan haet!"

16. Dann befalh dyr Mosen yn n Korach: "Du und dein gantze Blaasn, erscheintß morgn vor n Herrn, du, die und dyr Ären!

17. Nemtß enkerne Rauckfässln mit, tuetß aynn Weihrauck einhin und bringtß is vor n Herrn, ayn Ieder von enk Zwaihundertfuchzge dös Sein, und du und dyr Ären aau!"

18. Ayn Ieder naam also sein Rauckfässl, zandd an, gstraeut aynn Weihrauck einhin und traat mit n Mosenn und Ärenn vor n Bekemmzeltteingang an.

19. Daa hiet aber schoon dyr Korach dös gantze Volk gögn ien aufstöpfen laassn. Daa erschin yn dyr gantzn Gmain yn n Trechtein sein Rued.

20. Dyr Herr spraach zo n Mosenn und Ärenn:

21. "Geetß wögg von de Andern! I mecht s auf ainn Tush ausrottn."

22. Daa warffend si dyr Mosen und Ären auf s Gsicht nider und gfleehend: "O Herrgot, Got von alln, was löbt, mechtst denn wirklich wögn ainn Sünder de gantze Gmain dyrfür büessn laassn?"

23. Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn:

24. "Sag yn dyr Samnung, sö sollnd von de Zeltter von n Korach, Dättän und Äbiräm hervonbleibn!"

25. Daa stuendd dyr Mosen auf und gieng zo n Dättän und Äbiräm, und de Dietwärt von Isryheel dyrmit.

26. Dann gsait yr zo dyr Gmain: "Geetß ja nit zo de Zeltter von dönn Gsindl zuehin und rüertß nix an, was ien ghoert; sünst dyrwischt s aau enk wögn ienerner Sündd!"

27. Daa gieng niemdd meer z naahend zo n Korach, Dättän und Äbiräm ienerne Zeltter zuehin. Dyr Dättän und Äbiräm warnd ausherkemmen und stuenddnd bei dyr Tür mit Kind und Kögl.