28. Daa gmaint dyr Josen Nunnsun, von Juget auf yn n Mosenn sein Mittrager: "Mosen, mein Herr, laaß ien dös nit geltn!"
29. Aber dyr Mosen gmaint grad ganz ruebig: "Was staigertst di du daa einhin, wenn s grad mi öbbs angeet? Wärnd non grad allsand von n Herrn seinn Volk Weissagn! Kaem non grad dyr Heilige Geist über ien allsand!"
30. Dann gieng dyr Mosen mit de isryheelischn Dietwärt eyn s Lager zrugg.
31. Drauf kaam ayn Wind auf, dönn wo dyr Trechtein gschickt hiet, und trib Wachtln von n Mör einher. Er warf s ayn Tagsrais weit rund umydum und ayn Elln tief um s Lager umher eyn n Bodm hin.
32. Daa stuendd s Volk auf und gaklaubt die Wachtln zamm, dönn gantzn Tag, de gantze Nacht und dönn naehstn Tag lang aau non. Ayn Ieder brang mindestns ayn Tunn zamm. Sö glögnd s rund um s Lager umydum zo n Därrn aus.
33. Aber kaaum hietnd s von n Fleish richtig abherbissn, entbrann yn n Herrn sein Zorn über s Volk; und er schlueg s mit ayner schlimmen Plaag.
34. Dösswögn ist dös Ort als d "Lustgräber" bekannt wordn, weil dort de glustignen Leut eingrabn wurdnd.
35. Von de Lustgräber aus braachend s dann auf Häzerott auf und blibnd dort.