De Bibl auf Bairisch

De Zalrach 11:20-35 De Bibl auf Bairisch (BAI)

20. sundern Maaneter lang, hinst däß s enk bei n Hals ausherhöngt und enk dyrvor graust. Denn ös habtß önn Herrn, der was mittn unter enk ist, verworffen und mit iem ghadert, wenntß enk wirklich fraagtß, warumß aus Güptn wögg seitß.'"

21. Daa gmaint dyr Mosen drauf: "Daa bin i mittn unter söxhunderttauset Mann z Fueß, und dene mechtst du ayn Fleish göbn, und dös über Maaneter?

22. Selbst wenn myn allsand Schaaf, Hetn und Rindvicher dyrfür abstaech, glanget dös öbbenn? Wenn myn allsand Fisch in n Mör dyrfür fieng, wär dös gnueg?"

23. "Mein, Mosen", gantwortt dyr Herr, "mainst n wirklich, däß i dös nit zwögbräng? Dös seghst dann schoon, ob i recht haan older nity!"

24. Dyr Mosen gieng aushin und taat yn n Volk yn n Herrn seine Worter kund. Dann gversammlt yr sibzg Dietwärt und gstöllt s um s Zeltt umydum auf.

25. Dyr Herr kaam in dyr Wolk abher und grödt mit n Mosenn. Er naam öbbs von dönn Geist auf iem und glögt n yn de sibzg Dietwärt auf. Kaaum gruet dyr Geist auf ien, gweissagnd s ganz verzückt, aber grad dös ain Maal.

26. Zween dyrvon aber warnd in n Lager blibn, dyr Eldet und Medet, und dyr Geist war aau über ien kemmen. Sö wärnd eingladn gwösn, warnd aber nit eyn s Bekemmzeltt vürhingangen. Iener weissagliche Verzückung kaam in n Lager über ien.

27. Ayn Bursch lief zo n Mosenn und gabrichtt iem: "Dyr Eldet und Medet habnd in n Gezeltt s Weissagn angfangt!"

28. Daa gmaint dyr Josen Nunnsun, von Juget auf yn n Mosenn sein Mittrager: "Mosen, mein Herr, laaß ien dös nit geltn!"

29. Aber dyr Mosen gmaint grad ganz ruebig: "Was staigertst di du daa einhin, wenn s grad mi öbbs angeet? Wärnd non grad allsand von n Herrn seinn Volk Weissagn! Kaem non grad dyr Heilige Geist über ien allsand!"

30. Dann gieng dyr Mosen mit de isryheelischn Dietwärt eyn s Lager zrugg.

31. Drauf kaam ayn Wind auf, dönn wo dyr Trechtein gschickt hiet, und trib Wachtln von n Mör einher. Er warf s ayn Tagsrais weit rund umydum und ayn Elln tief um s Lager umher eyn n Bodm hin.

32. Daa stuendd s Volk auf und gaklaubt die Wachtln zamm, dönn gantzn Tag, de gantze Nacht und dönn naehstn Tag lang aau non. Ayn Ieder brang mindestns ayn Tunn zamm. Sö glögnd s rund um s Lager umydum zo n Därrn aus.

33. Aber kaaum hietnd s von n Fleish richtig abherbissn, entbrann yn n Herrn sein Zorn über s Volk; und er schlueg s mit ayner schlimmen Plaag.

34. Dösswögn ist dös Ort als d "Lustgräber" bekannt wordn, weil dort de glustignen Leut eingrabn wurdnd.

35. Von de Lustgräber aus braachend s dann auf Häzerott auf und blibnd dort.