1. Eyn n achtzöntn Jaar von n Josyfätt, yn n Künig von Judau, wurd dyr Joräm Ähäbsun z Samreit Künig von Isryheel. Er greichnet zwölf Jaar lang
2. und taat dös, was dyr Herr nit mag. Aber er trib s nit so arg wie sein Vater und sein Mueter, weil yr immerhin dös Bäglmaal gverweitert, dös wo sein Päpp aufgrichtt hiet.
3. Aber sünst blib s bei derer Sündd, zo derer wo dyr Jerobäm Nebetnsun Isryheel verlaitt hiet.
4. Dyr Mober Künig Meschen war ayn Schaafbauer und gmueß yn n Künig von Isryheel eyn n Jaar hunderttauset Lämpln und d Woll von hunderttauset Rammen zinsn.
5. Naach n Ähäb seinn Tood aber fiel dyr Mober Künig von n Künig von Isryheel ab.
6. Sofort zog dyr Künig Joräm umbb Samreit aus und gazängert dös gantze Isryheel.
7. Aau ließ yr önn Judauer Künig Josyfätt fraagn: "Dyr Künig von Mob ist gögn mi aufgstanddn. Willst mit mir gögn Mob eyn n Krieg zieghn?" Dyr Josyfätt gantwortt: "Nit werd i mögn; mein Volk mit deinn Volk, meine Pfär mit deine Pfär!"
8. Dann gfraagt dyr Joräm non: "Und wie tröch myr ietz eyn n Böstn umhin?" Dyr Josyfätt war für dös: "Durch d Roetemer Wüestn."
9. Dyr Isryheeler, Judauer und Roetemer Künig gruckend ietz aus. Wie s schoon sibn Täg lang unterwögs warnd, wurd bei n Hör und de Vicher, wo s dyrbeihietnd, s Wasser speng.
10. Dyr Isryheeler Künig gjaemert: "Ou; ietz, main i, haat üns drei Künig dyr Trechtein grad daa herglockt, däß yr üns yn de Mober auslifert."
11. Dyr Josyfätt aber gmaint: "Mir werdnd diend aynn Weissagn von n Trechtein dyrbeihabn, däß myr önn Herrn befraagn künnend!" Ainer von n Künig von Isryheel seine Leut gantwortt: "Dyr Elysäus Schäfetnsun wär halt daa, dyr Jünger von n Eliesn."
12. Dyr Josäfätt gsait: "Dönn nem myr; der steet für n Herrn!" Daa gsuechend n dyr Künig von Isryheel mit n Josyfätt und yn n Roetemer Künig auf.
13. Aber dyr Elysäus gmaint grad zo n Künig von Isryheel: "Ja, was mechst n du daa? Gee halt zo de Weissagn von deinn Päpp und deiner Mämm!" Dyr Künig von Isryheel gwiglt ab: "Ä kimm ietz! Seghst y, däß dyr Herr die drei Künig daa hergrueffen haat, däß yr s yn de Mober eyn de Gwalt gibt!"
14. Dyr Elysäus gantwortt: "So waar dyr Hörerherr löbt, yn dönn was i dien: "Wenn s myr nit um önn Josyfätt wär, yn n Künig von Judau, naacherd wärst für mi Luft!
15. Aber ietz holtß myr aynn Härpfennspiler!" Wie dyr Spilman s Zupfen anfieng, kaam yn n Herrn sein Hand über n Elysäusn,
16. und er rief aus: "Yso spricht dyr Trechtein: Grabtß ain Loch naach dönn andern in dönn Tal!
17. Denn dyr Trechtein sait enk dös: Ös gaatß kainn Wind und kainn Rögn nit gspannen. Aber dös Tal gaat si mit Wasser fülln; und ös habtß öbbs zo n Trinken, und enkerne Herddn und Vicher dyrmit.
18. Aber nit grad dös: Dyr Herr gibt enk aau d Mober eyn de Gwalt.