25. Dyr Künig von Isryheel aber befalh: "Nemtß önn Michenn föst und bringtß n yn n Burgermaister Ämon und yn n Printzn Josch!
26. Sagtß ien von mir, dönn sollnd s bei Wasser und Broot eyn n Körker einspärrn, hinst däß i wider wolauf zruggkemmen bin."
27. Dyr Michen aber gaab iem an: "Wennst du gsund zruggkimmst, dann haat dyr Herr nit durch mi grödt!"
28. Drauf troch dyr Künig von Isryheel mit n Josyfätt, dönn von Judau, gögn Rämott in Gilet aus.
29. Dyr Künig von Isryheel gmaint zo n Josyfätt: "Waisst was; i ziegh vergwänddter eyn n Kampf. Du aber laaß dein Künigstracht an!" Yso troch also dyr Künig von Isryheeler unkennter eyn n Krieg aushin.
30. Dyr Künig von Ärmau hiet aber yn seine zwaiydreissg Wägnrittner befolhen: "Achttß auf kainn Andern, mag yr hooh older nider sein; schaugtß nur, däßß önn Künig von Isryheel dyrwischtß!"
31. Wie ietz d Wägnrittner önn Josyfätt gyrblickend und iem für n Isryheeler Künig hieltnd, gstürmend s auf iem ein, yso däß yr "Helfio!" schrir.
32. Wie s aber gagspannend, däß s gar nit dyr Künig von Isryheel war, liessnd s is wider bleibn.
33. Ainer aber schoß allssgfaer aynn Pfeil ab und traaf yn n Künig von Isryheel zwischn de Brünn und yn n Leibgurt einhin. Daa befalh yr yn seinn Wagnman: "Schaug, däßst aushinkimmst aus dyr Schlacht, weil i verwunddt bin!"
34. Weil aber d Schlacht allweil örger wurd, blib dyr Künig doch in n Kampf gögn d Ärmauer aufrecht in n Wagn steen. Auf Nacht zuehin starb yr. Sein Bluet aus dyr Wunddn war einwendig eyn n Wagn einhingrunnen.
35. Wie d Sunn untergieng, wurd in n Löger ausgrueffen: "Allss geet haim, wo s herkemmen ist!"
36. Dyr Künig war also gstorbn, und mir brang n auf Samreit und glögt n dort.
37. Wie myn in n Samreiter Weiher önn Wagn ausgspüelt, gschleckend Hundd sein Bluet auf; und Huern wueschnd si drinn, wie s dyr Trechtein ankündigt hiet.