23. Daa grennt dyr Zidkies Knänennsun auf n Michenn zue, ghaut iem aine abher und schrir: "Was; von mir wär dyr Geist von n Herrn gwichen; und du mainst scheint s, du haetst n yllain pfachtt?"
24. Dyr Michen gerwidert: "Dös gspannst aft schoon, wennst umaynandrennst und niemer waisst, obst di in dönn Loch older dönn verstöcken sollst."
25. Dyr Künig von Isryheel aber befalh: "Nemtß önn Michenn föst und bringtß n yn n Burgermaister Ämon und yn n Printzn Josch!
26. Sagtß ien von mir, dönn sollnd s bei Wasser und Broot eyn n Körker einspärrn, hinst däß i wider wolauf zruggkemmen bin."
27. Dyr Michen aber gaab iem an: "Wennst du gsund zruggkimmst, dann haat dyr Herr nit durch mi grödt!"
28. Drauf troch dyr Künig von Isryheel mit n Josyfätt, dönn von Judau, gögn Rämott in Gilet aus.
29. Dyr Künig von Isryheel gmaint zo n Josyfätt: "Waisst was; i ziegh vergwänddter eyn n Kampf. Du aber laaß dein Künigstracht an!" Yso troch also dyr Künig von Isryheeler unkennter eyn n Krieg aushin.
30. Dyr Künig von Ärmau hiet aber yn seine zwaiydreissg Wägnrittner befolhen: "Achttß auf kainn Andern, mag yr hooh older nider sein; schaugtß nur, däßß önn Künig von Isryheel dyrwischtß!"
31. Wie ietz d Wägnrittner önn Josyfätt gyrblickend und iem für n Isryheeler Künig hieltnd, gstürmend s auf iem ein, yso däß yr "Helfio!" schrir.
32. Wie s aber gagspannend, däß s gar nit dyr Künig von Isryheel war, liessnd s is wider bleibn.