De Bibl auf Bairisch

De Künig A 20:27-43 De Bibl auf Bairisch (BAI)

27. Aau d Isryheeler wurdnd gmustert und ayn Zörung für ien hergrichtt. Sö zognd yn de Ärmauer zgögn und glögernd ien gögnüber wie ayn Par Herddn Hetn; von de Ärmauer dyrgögn war de gantze Gögnet voll.

28. Ietz kaam der Gotsman wider zo n Künig von Isryheel und gsait: "Dös sait dyr dyr Herr: Weil d Ärmauer yso dyrherrödnd, wie wenn i grad ayn Gebirgsgot wär und kainer für de Braittn, gib i dyr dö Entzmeng eyn d Hand. Naacherd gspanntß is, däß i dyr Herr bin."

29. Sibn Täg lang laagnd s aft gögnüber. Eyn n sibtn Tag braach d Schlacht aus, und d Isryheeler gatoettnd von n ärmauischn Fueßvolk eyn ainn Tag hunderttauset Mann.

30. Dyr Rest floh eyn d Stat Äfeck einhin; aber aft gstürtzt yn dene sibnyzwainzgtauset Mann, wo überblibn warnd, d Mauer aufhin. Aau dyr Benn-Hädet war eyn dö Stat einhinkemmen und gwaiß niemer aus non ein.

31. Daa gsagnd seine Raatgöbn zo iem: "Also, wie mir ghoert habnd, künnend de isryheelischn Künig recht barmhertzig sein. Drum lögn myr üns Trauergwänder an und geen myr mit Strick um önn Hals umher zo n Künig von Isryheel aushin. Öbbenn schenkt yr dyr ja s Löbn."

32. Also glögnd sö si trauermaessig an und taatnd syr Strick um önn Hals umher, und yso kaamend s zo n Künig von Isryheel. Sö gfleehend n an: "Dein Knecht Benn-Hädet bitt di, däßst iem s Löbn schenkst." Er gantwortt: "Was, der löbt non? Der ist mein Brueder."

33. Die Mannen gschaugnd dös als günstigs Zaichen an, giengend sofort drauf ein und gsagnd: "Freilich mecht yr dein Brueder sein!" Dann befalh dyr Künig von Isryheel: "Schicktß myr n non ausher!" Wie dyr Benn-Hädet kaam, ließ yr n mit seinn Wagn mitfarn.

34. Daa gyrschaint iem dyr Benn-Hädet: "Die Stötn, wo mein Vater yn deinn gnummen haat, gib i zrugg; und wennst willst, kanst in Zwötsch aynn Handlspostn einrichtn, wie s mein Vater z Samreit taan haat." Dyr Künig von Isryheel gerwidert: "Guet, naacherd laaß i di geen, wennst aynn Vertrag mit mir gschlossn haast." Daa schlossnd s aynn Vertrag, und dyr Ähäb ließ n frei.

35. Ainer von de Weissagnschüeler gsait in n Auftrag von n Herrn zo aynn andern: "Schlag mi!" Wie dyr andern nit gwill,

36. gsait yr zo iem: "Weilst nit auf d Stimm von n Herrn glustert haast, gaat di ayn Leeb toettn, so baldst von mir furt bist." Und kaaum war der Bursch vom iem wögg, fiel n ayn Leeb an und zriß n.

37. Drauf gsuecht syr der Weissag aynn Andern und befalh yn dönn: "Schlag mi!" Der gwächlt n gscheid her und schlueg n wund.

38. Und glei lief der Weissag zo n Künig und gapässt n ab. Weil yr syr d Augn verbunddn hiet, war yr nit zo n Kennen.

39. Wie dyr Künig vorbeikaam, rief yr n zueher: "Also, i bin eyn n Krieg dyrbeigwösn. Daa brang myr öbber aynn Gfangnen her, auf dönn wo i aufpässn solln haet. Er bot myr non auf: 'Laaß n ja nit auskemmen, sunst kost di dös ys Löbn older zmindest ayn Buess von vierydreissg Teger Silber.'

40. Aber mir kan halt nit überall zgleich sein, und drum kaam yr myr aus." Daa gsait dyr Künig von Isryheel: "I verstee gar nit, was s daa zo n Rödn geit: Du haast dyr deinn aignen Strik draet."

41. Und glei naam syr dyr Weissag de Binddn von de Augn abher, und dyr Künig von Isryheel gyrkennt n als ainn von de Weissagn.

42. Der afer gsait zo iem: "Yso spricht dyr Herr: Weilst dönn Man, yn dönn sein Löbn wo i ghaischn haet, auslaassn haast, mueß ietz dein Löbn für dös sein einsteen und dein Volk für sein Volk."

43. Daa war dyr Künig von Isryheel änddig und sauzwider und gieng haim auf Samreit.