26. Sö naamend dönn ainn Stiern, wo yr ien laassn hiet, und grichtnd n her. Aft schrirnd s von dyr Frueh hinst Mittag yn n Bägl seinn Nam an: "Bägl, los auf üns!" Aber nix grüert si; kain Muxer kaam. Und +wie s um dönn Altter umydumghupfend, wo s baut hietnd!
27. Um Mittag umaynand gyrbleckt s dyr Elies: "Daa müesstß schoon lauter rueffen! Yso ayn Got, mein, ist villeicht grad bei öbbs eyn n Denken, older er haat gschwind aushin müessn. Öbbenn ist yr auf dyr Rais? Villeicht napfetzt yr aau grad und wacht dann auf?"
28. Ietz gaplerrnd s allweil läuter. Wie s bei ien dyr Brauch war, gritznd sö si mit Schwerter und Spiess, hinst däß ien s Bluet abherlief.
29. Naach dyr Mittagszeit wurdnd s allweil non taeumischer, hinst eyn de Zeit von n Aabndopfer. Aber rüern taat si allweil non nix; kain Muxer kaam.
30. Ietz gfordert dyr Elies ys gantze Volk auf: "Ietz geetß zo mir her!" Sö kaamend, und dyr Elies gabaut dönn zstörtn Altter von n Trechtein wider auf.
31. Er naam zwölf Stäin naach dyr Zal der Sün von n Jaaggenn, zo dönn was dyr Trechtein gsait hiet: "Isryheel sollst haissn."
32. Er gfüegt die Stäin zo aynn Altter für n Nam von n Herrn zamm und grueb um önn Altter umydum aynn zwo Furchenn braitn Grabn.
33. Aft gschichtt yr s Holz auf, gaztailt önn Stiern und glögt n aufhin.
34. Ietz befalh yr: "Ietz machtß non vier Krüeg mit Wasser voll und giesstß is über s Opfer und Holz überhin!" - "Und non aynmaal", gsait yr. Daa kaamend s non aynmaal. "Und ayn dritts Maal!" Daa gschütnd s wider öbbs drüber.
35. S Wasser lief rund umydum von n Altter abher, und dyr Grabn lief mit Wasser voll.
36. Um d Aabndopferzeit traat dyr Weissag Elies an n Altter und rief: "Trechtein, Got von n Abryham, Eisack und Jaaggenn, heint sollnd s allsand kennen, däßst du z Isryheel dyr Got bist und i dein Knecht, der wo dös allss von dir aus tuet.
37. Erhoer mi, Herr, o los auf mi! Dös Volk sollt dyrkennen, däßst du, Herr, dyr waare Got bist und däßst du iener Hertz wider bekeern mechst."