31. Daa gvernaigt si de Betzybe hinst eyn n Bodm abhin, warf si vor n Künig nider und rief: "Eebig löb mein Herr, dyr Künig Dafet!"
32. Drauf befalh dyr Künig Dafet: "Ruefftß myr önn Priester Zädock, önn Weissagn Nant und önn Beneienn Joiydennsun!" Sö erschinend vor n Künig,
33. und der trueg ien auf: "So, ietz holtß mein Leibwach und reittß mit meinn Sun Salman eyn de Gihonquelln abhin! Und dyr Salman sollt mein aigns Maultier reitn.
34. Dort sollnd n dyr Priester Zädock und dyr Weissag Nant zo n Künig von Isryheel salbn, und ös solltß is mit n Widerhorn aushinschmädern und rueffen: 'Hoi, Künig Salman!'
35. Und dann zieghtß wider aufher! Er sollt kemmen, si auf meinn Troon sitzn und für mi Künig werdn; denn iem haan i zo n Fürstn von Isryheel und Juden bestimmt."
36. Dyr Beneien Joiydennsun gantwortt yn n Künig: "So sei s; und müg s dyr Herr, dein Got, netty yso seghn!"
37. Müg yr mit n Salman sein, wie yr mit dir gwösn ist. Müg yn n Salman sein Künigtuem groesser sein non wie dös dein."
38. Dyr Priester Zädock, dyr Weissag Nant und dyr Beneien Joiydennsun zognd mit dyr Leibwach von n Künig abhin. Sö liessnd önn Salman auf s Maultier von n Künig Dafet aufhinsitzn und gfüernd n eyn n Gihon abhin.
39. Dyr Priester Zädock hiet s Salbhorn aus n Heiligtuem mitgnummen und gsalbt önn Salman. Daa drauf blies myn s Widerhorn, und allss rief: "Hoi, Künig Salman!"
40. Ietz troch dös gantze Volk mit iem aufhin. Dyrbei gspilnd s mit Floettnen und gjuchetznd yso, däß myn mainen künnen haet, daa wär ayn Erdbibn.