25. Er ist nömlich heint abhinzogn, haat aynn Hauffen Rinder, Mastkälbln und Schaaf gschlachtt und dyrzue allsand Printzn, de Öbrigstn von n Hör und önn Priester Äbjätter eingladn. Sö össnd und trinkend mit iem und plerrnd de gantze Zeit: 'Hoi, Künig Ädonies!'
26. Mi aber, önn Priester Zädock, önn Beneienn Joiydennsun und önn Salman haat yr nit eingladn.
27. Wenn ietz dös wirklich von dir ausgeet, zwö haast myr s n naacherd nit glei gsait, wer naach dir, o Künig, auf n Troon sitzn gaat?"
28. Drauf befalh dyr Künig Dafet: "Holtß de Betzybe einher!" Si kaam einher und traat vor n Künig hin.
29. Dyr Künig schwor irer: "So waar dyr Herr löbt, der was mein Löbn aus ieder Gfaar grött haat:
30. I haan dyr bei n Trechtein, yn n Got von Isryheel, gschworn, däß dein Sun Salman naach mir Künig werd und für mi önn Troon besteigt; und dyrbei bleibt s aau!"
31. Daa gvernaigt si de Betzybe hinst eyn n Bodm abhin, warf si vor n Künig nider und rief: "Eebig löb mein Herr, dyr Künig Dafet!"
32. Drauf befalh dyr Künig Dafet: "Ruefftß myr önn Priester Zädock, önn Weissagn Nant und önn Beneienn Joiydennsun!" Sö erschinend vor n Künig,
33. und der trueg ien auf: "So, ietz holtß mein Leibwach und reittß mit meinn Sun Salman eyn de Gihonquelln abhin! Und dyr Salman sollt mein aigns Maultier reitn.
34. Dort sollnd n dyr Priester Zädock und dyr Weissag Nant zo n Künig von Isryheel salbn, und ös solltß is mit n Widerhorn aushinschmädern und rueffen: 'Hoi, Künig Salman!'
35. Und dann zieghtß wider aufher! Er sollt kemmen, si auf meinn Troon sitzn und für mi Künig werdn; denn iem haan i zo n Fürstn von Isryheel und Juden bestimmt."
36. Dyr Beneien Joiydennsun gantwortt yn n Künig: "So sei s; und müg s dyr Herr, dein Got, netty yso seghn!"
37. Müg yr mit n Salman sein, wie yr mit dir gwösn ist. Müg yn n Salman sein Künigtuem groesser sein non wie dös dein."