7. Aane Loon haan i d Froobotschaft Gottes bei enk auskünddt und mi dyrmit ernidrigt, dyrmitß ös erhoeht werdtß. Ist n dös so äbig gwösn von mir?
8. Von anderne Gmainn haan i mi unterstützn laassn und die z haissn ausgsäcklt, dyrmit i enk dienen kan.
9. Aber wie i zo enk kaam und iewet "daa laer und daa laer" hiet, fiel i yn niemdd zuer Last, weil myr meine Brüeder, wo von Mächtn kaamend, aushalffend. I glög also recht Werd drauf, enk nit zuer Last z falln, und dyrbei bleibt s aau.
10. Daa drauf bin i stolz; und so gwiß wie d Waaret von n Kristn in mir ist, laaß i myr dös von niemdd in n gantzn Ächau nemen.
11. Warum? Weil i enk nit liebet? Dyr Herrgot waiß s, däß i enk liebhaan.
12. Yso wie i myr s angfangen haan, dyrbei bleib i aau. I mecht verhindern, däß s de Glögnet wolfl ausnutznd, grad däß s auf de gleiche Achtung kemmend als wie mir.
13. De Sölchern seind ja Lugnpostln und fischnd in n Trüebn, wenn sö si aau als waarhafte Kristnpostln tärnend.
14. Ist y kain Wunder, wo si doch aau dyr Antsacher als Engl von n Liecht gibt!
15. Es ist also leicht gschaut, wenn aau seine Zueraicher tuend, wie wenn s önn Willn von n Herrgot erfülletnd. Die kriegnd an n End schoon, was s dyrfür verdient habnd!
16. Also nonmaal! Niemdd sollt mi für aynn Käsperl haltn. Older, andert ausdruckt, +halttß mi non für aynn Narrn und laasstß mi halt +aau aynmaal ayn Bissleyn prozn!