51. Schautß, i verraat enk ietz ayn Ghaimniss: Mir gaand nit allsand sterbn, mir allsand aber gaand verwandlt werdn,
52. urbyrig, in ainer Handkeer, bei n lösstn Saunennschall. D Saunn gaat erschalln, und de Tootn werdnd dyrwöckt zuer Unvergönglichkeit; mir aber werdnd verwandlt.
53. Denn der vergöngliche Leib mueß mit n unvergönglichnen gwänddt werdn, der sterbliche mit n unsterblichnen. Und dyrmit erfüllt si d Schrift: "Verschlun
54. gen ist dyr Tood von n Sig.
55. Tood, wo ist dein Sig? Tood, wo ist dein Stachl?"
56. Yn n Tood sein Stachl aber ist d Sündd, und d Sündd kriegt aus n Gsötz de Kraft.
57. Yn n Herrgot dank myr aber, däß yr üns signumftn laasst durch n Iesenn Kristn, ünsern Herrn.
58. Dösswögn, gliebt Brüeder, laasstß enk nit drausbringen; werdtß allweil eifriger in n Werch von n Herrn, weilß wisstß, däß enker Müe in n Herrn seinn Dienst nit umysünst ist!