4. D Lieb ist langmüetig; d Lieb ist güetig. Si eifert nit und prozt nit; si blaet si aau nit auf.
5. Si tuet aau nix, was si nit ghoert, und ist nit auf irn Vortl aus. Gifthäferl ist s aau kains, und dös Boese tragt s nit naach.
6. Si freut si nit an n Unrecht, sundern an dyr Waaret.
7. Si vertragt ainn allss, glaaubt allss, hofft allss und dyrduldt allss.
8. D Lieb hoert niemaals auf. Weissagung dyrgögn vergeet, Zungennröd verstummt, und Erkenntniss kimmt an s End.
9. Stuckwerch ist ünser Wissn ja; mit ünsern Weissagn ist s nit andert.
10. Wenn aber dös Vollenddte kimmt, naacherd haat s Stuckwerch ausdient.
11. Wie i ayn Kind war, gröd i wie ayn Kind, und mit n Denken und mit n Urtln war s dös Selbe.
12. Ietz seghn myr allss eerst wie in aynn mattn Spiegl; iewet aber seghn myr allss, wie s wirklich ist.
13. Verbleibn myr ietz bei dene Dreu, yn n Glaaubn, dyr Hoffnung und dyr Lieb! Eyn n Groesstn unter ien ist d Lieb.