De Bibl auf Bairisch

De Bschaffung 47:9-25 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. Dyr Jaaggen gaab yn n Färgn dö Antwort: "Seit hundertdreissg Jaar bin i ietz Gast auf Erdn. Weenig und unglücklich seind meine Löbnsjaar gwösn und lang nit so vil wie die von meine Vätter auf ienerner irdischn Wallfart."

10. Dyr Jaaggen gapfüett si von n Färgn mit aynn Sögn.

11. Dyr Joseff gsidlt seinn Vatern und seine Brüeder an und wis ien ienern Bsiz zue, in dyr böstn Gögnet in n Ramshauser Gau, wie s dyr Färg verfüegt hiet.

12. Dyr Joseff gversorgt seinn Vatern und seine Brüeder mit so vil Broot, däß s für allsand und aau de Kinder gaglangt.

13. Broot gaab s kains meer in n Land, und strängln taat s dyr Hunger. Güptn und Käning kunntnd schier niemer.

14. Dyr Joseff hiet dös Geld, wo z Güptn und Käning daagwösn war, allss bei n Traidverkaauf eingnummen und eyn n Färgnpflast hinbrungen.

15. Ietz war s Geld z Güptn und Käning ausgangen. Allsand Güptn kaamend zo n Joseff um ayn Broot: "Solln myr öbbenn vor deine Augn umkemmen? Geld ist ja kains meer daa."

16. "Lifertß enker Vih ab", gsait dyr Joseff, "aft gib enk i drum ayn Broot, wenn s Geld aus ist."

17. Yso brangend s iener Vih yn n Joseff, und der gverkaaufft ien ayn Broot um önn Preis von ienerne Roß, Schaaf und Gäiss, Rindvicher und Ösln. Eyn seln Jaar gversorgt yr s mit Narung gögn ienern gantzn Vihbestand.

18. Aber dös Jaar war aau aynmaal umhin, und eyn n naehstn kaamend s und gsagnd zo iem: "Ja, ünser Herr, es hilfft nix; mir müessnd s zuegöbn, däß myr aane Geld daasteend und ünser Vih ietz yn ünsern Herrn ghoert. Habn tuen myr nix meer als wie üns selbn und ünsern Grund.

19. Was bringt s, wenn mir vor deine Augn draufgeend und ünserne Äcker dyrmit? Kaauf decht üns selbn und ünsern Grund um ayn Broot für üns ab! Naacherd werdnd halt mir und ünser Grund yn n Färgn dienstbar. Und gib üns aynn Saamtraid, naacherd künn myr überlöbn; und wenn mir nit zgrundgeend, verkimmt dyr Ackerbodm aau nit!"

20. Dyr Joseff gakaaufft also dös gantze Ackerland von de Güptn für n Färgn auf; denn allsand Güptn gverkaauffend ienern Luß, weil s dyr schiere Hunger dyrzue zwang. Yso wurd dyr gantze Grund yn n Färgn sein Aign.

21. S Volk afer gmacht yr zo Leibaigne durchaus durch s Land Güptn.

22. Grad s Ackerland von de Priester gakaaufft yr nit zamm, weil die von n Färgn ayn fösts Urgeld hietnd, von dönn wo s löbn kunntnd. Drum gmüessnd die nit verkaauffen.

23. Ietz spraach dyr Joseff zo n Volk: "See, i haan ietz enk und enkern Grund für n Färgn kaaufft. Daa habtß aynn Saamtraid; dönn bautß ietz an!

24. Von n Fand lifertß aft ayn Fümftl yn n Färgn ab; dös Ander ghoert enk als Saamtraid und als Zörung für enk, s Heiwisch und de Kinder."

25. Daa gantwortnd s: "Du haast üns s Löbn grött. Wenn myr non grad vor dir Gnaad finddnd, dienn myr gern yn n Färgn als seine Knecht."