De Bibl auf Bairisch

De Bschaffung 41:36-56 De Bibl auf Bairisch (BAI)

36. Der Traid dient aft als Hinterhuet für de sibn Hungerjaar, wo über Güptn kemmen gaand. Aft geet s Land nit an Hunger zgrund."

37. Für n Färgn und d Höfling ghoert si dös recht verständdlich an.

38. Dyr Färg gsait zo ien: "Werdn myr kainn finddn als wie dönn, in dönn was dyr Geist Gottes wont?"

39. Aft gsait dyr Färg zo n Joseff: "Weil dyr dyr Herrgot dös allss z wissn gmacht haat, geit s niemdd, der wo so klueg und weis wär wie du.

40. Du sollst mein Haus unter deiner habn, und naach deinn Wort sollt si mein gantzs Volk richtn. Grad um önn Troon will i hoeher sein wie du."

41. Dyr Färg gsait weiter zo n Joseff: "Also, i stöll di ietz über dös gantze Güptn."

42. Dyr Färg taat önn Siglring von seiner Hand abher und gstöckt n yn n Joseff eyn d Hand anhin. Er gaklaidt n mit härberne Gwänder ein und glögt iem ayn golderne Kötn um önn Hals umher.

43. Aft ließ yr n eyn seinn zwaittn Wagn aufsteign. Vor seiner rief myn aus: "D Achtung!" Yso gstöllt yr n über dös gantze Güptn.

44. Dyr Färg gsait zo n Joseff: "I bin dyr Färg, aber aane di sollt niemdd sein Hand older seinn Fueß regn in n gantzn Güptn."

45. Dyr Färg verlih yn n Joseff dönn Nam Zäfnet-Pänech und gaab iem d Äsinätt, de Tochter von n Pottiferenn, yn n Priester von On, als Weib. Yso wurd dyr Joseff dyr Herr über Güptn.

46. Dyr Joseff war dreissge alt, wie yr vor n Färgn, yn n Künig von Güptn, stuendd. Ietz gieng dyr Joseff eyn s Land aushin und troch durch dös gantze Güptn.

47. S Land glifert in de sibn Überflußjaar aynn überreichn Fand.

48. Dyr Joseff ließ in dene sibn Jaar mit n Überfluß önn Broottraid z Güptn sammln und in de Stötn lagern. Önn Traid von dyr gantzn Gard ließ yr dort zammfassn.

49. Yso gspeichert dyr Joseff närrisch vil Traid auf, wie Sand an n Mör, hinst däß myn mit n Mössn aufhoern gmueß, weil myn s ainfach niemer dyrmössn kunnt.

50. Ain Jaar, ee däß d Hungersnoot kaam, wurdnd yn n Joseff zween Sün geborn. D Äsinätt, de Tochter von n Pottiferenn, yn n Oner Priester, gebar s iem.

51. Dyr Joseff gnennt dönn eerstn Mantz - Vergössn -, denn er gsait: "Dyr Herrgot haat mi mein gantze Sorg und mein gantzs Vaterhaus vergössn laassn."

52. Dönn zwaittn gnennt yr Effreim - Fruchtbringer -, denn er gsait: "Dyr Herrgot haat mi fruchtbar werdn laassn in n Land von meinn Elend."

53. De sibn faistn Jaar z Güptn giengend umhin;

54. und de sibn hungrignen giengend an, wie s dyr Joseff vorausgsait hiet. Ayn Hungersnoot braach über allsand Lönder einher; z Güptn aber gaab s ayn Broot.

55. Wie dös gantze Güptn hungrig war, schrir s Volk zo n Färgn um ayn Broot. Dyr Färg aber gsait yn de Güptn: "Geetß halt zo n Joseff! Tuetß, was yr enk sait."

56. Wie d Hungersnoot über s gantze Land kemmen war, gmacht dyr Joseff allsand Städl auf und gverkaaufft yn de Güptn aynn Traid. Aber dyr Hunger z Güptn wurd allweil örger.