26. Daa schlueg dyr Juden yn seine Brüeder vor: "Was habn myr n dyrvon, wenn myr ünsern Bruedern dyrschlagnd und verscharrnd?
27. Verkaauff myr n doch lieber yn de Ismyheeler. Bring myr n lieber nit um; er ist immerhin ünser Brueder, ünser Fleish und Bluet." Yn seine Brüeder war s recht.
28. Midjanische Kaeuffln kaamend also; daa zognd s önn Joseff aus seler Wassergruebn ausher und gverkaauffend n um zwainzg Silberling an d Ismyheeler, die was önn Joseff auf Güptn brangend.
29. Wie dyr Rub zo n Scharbrunn zruggkaam, war dyr Joseff niemer dortn. Daa zriß yr seine Klaider
30. und gapackt seine Brüeder an: "Dyr Klain ist ja niemer daa. Was soll i n ietz tuen?"
31. Daa naamend s yn n Joseff sein Gwand, schluegnd aynn Gaißbok und gatauchend s Gwand eyn s Bluet einhin.
32. Aft gschickend s dö Örmlkuttn yn ienern Vatern und liessnd iem ausrichtn: "Dös daa habn myr gfunddn. Magst aynmaal schaugn, ob dös yn deinn Buebn sein Kuttn ist older nity?"
33. Wie yr s angschaugt hiet, gsait yr: "Dös ist s schoon! Ayn wilds Vich haat n gfrössn. Zrissn, zrissn ist dyr Joseff."
34. Dyr Jaaggen zriß seine Klaider, glögt ayn Trauergwand an und gatrauert hübsch lang um seinn Sun.
35. Alle seine Sün und Töchter gversuechend n zo n Troestn, aber dös half allss nix; und er gsait: "I trauert um iem, hinst däß i selbn bei iem eyn n Toodsreich bin." Yso gwaint n sein Vater.