De Bibl auf Bairisch

De Bschaffung 3:2-17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

2. Daa gantwortt s Weib yn dyr Schlang: "Jo, jo, dös Obs von de Baeum in n Gartn derff myr schoon össn;

3. grad von de Frücht von dönn Baaum mittn in n Gartn haat dyr Herrgot gsait: 'Daa dyrvon derfftß nix össn und aau nit hinglangen; sünst müesstß sterbn.'"

4. Drauf gmaint d Schlang zo n Weib: "Schoon gar nit aau gaatß dösswögn sterbn,

5. sundern dyr Herrgot waiß dös Ain: Baldtß dyrvon öbbs össtß, geend enk d Augn auf; ös werdtß wie dyr Herrgot und kenntß Guet und Boes ausaynander."

6. Und s Weib gweigt s schoon ganz arg an, dö Frücht von dönn Baaum z pröbln - und wie der Baaum schoon zo n Anschaugn war! - und dyrvon klueg z werdn. Also gabrockt s Frücht abher und aaß s; und aau yn irn Man gaab s ain; und aau er aaß s.

7. Daa giengend ien all Zwai d Augn auf; und es kaam iem, däß s gnacket warnd; und sö flochtnd syr Feignblätln zamm und gmachend syr Schürtz draus.

8. Wie auf Nacht zuehin ayn küeligs Winderl aufkaam, ghoernd dyr Adem und de Sein önn Trechtein in n Gartn äussgeen, und sö gverstöckend si hinter de Baeum.

9. Aber dyr Trechtein rief önn Adem und gfraagt n: "Wo bist n du?"

10. Daa gantwortt yr: "I haan di in n Gartn dyrherkemmen hoern; daa wurd myr schieh, weil i gnacket bin, und i gverstöck mi."

11. Drauf gfraagt dyr Herrgot: "Wer haat di n drauf brungen, däßst gnacket bist? Haast öbbenn von dönn Baaum öbbs gössn, dönn wo i dyr verbotn haan?"

12. Daa gantwortt dyr Adem: "Dös Weib war s - dös wost myr als Gspaninn göbn haast -; is haat myr die Frücht göbn, und i haan s gössn."

13. Daa gsait dyr Herrgot zo n Weib: "Was ist dyr n +daa eingfalln?" Und is gmaint: "D Schlang haat mi verfüert zo n Össn."

14. Daa spraach dyr Trechtein zo dyr Schlang: "Weilst dös taan haast, sollst verfluecht sein unter alln Vih und alln Gwild. Auf n Bauch sollst kriechen und Koot frössn dein gantzs Löbn lang!

15. Ayn Feindschaft sötz i zwischn di und s Weib, zwischn deinn und irn Naachwuechs. Der Sel trett dyr eyn n Kopf aufhin, und du beisst iem eyn d Fersn einhin."

16. Zo n Weib gsait yr: "Arg schwaer mach i dyr s allweil, wennst schwanger werst. Wee tuet s dyr, wennst Kinder auf d Welt bringst. Naach deinn Man sollt di blangen; er aber gaat über di herrschn."

17. Und zo n Adem gsait yr: "Weilst auf dein Weib glost und von dönn Baaum öbbs gössn haast, dönn wo i dyr verbotn hiet, drum ist dyr Ackerbodm zwögns deiner verfluecht. Müesam gwinnst dein Narung dyrvon, so lang wiest löbst.