De Bibl auf Bairisch

De Bschaffung 19:3-15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

3. Er grödt ien aber so lang zue, hinst däß s doch mitgiengend und bei iem zuegakeernd. Er grichtt ien ayn Maal her und ließ Lienshbrooter bachen, und sö aassnd.

4. Sö warnd non nit eyn s Bött gangen, daa gumzinglnd d Einwoner von dyr Stat s Haus, d Mänder von Sodham, Jung und Alt, ayn Haust von waiß grad woher.

5. Sö rieffend um önn Lot und gfraagnd n: "Du, wo seind n die Mänder, wo heint auf Nacht zo dir kemmen seind? Ausher mit ien, aber glei; mir mechetnd s gern aynmaal habn."

6. Daa gieng dyr Lot zo ien verder de Tür aushin, gmacht s hinter sir zue

7. und gsait: "Nän, Brüeder, tuetß diend kain sölcherne Schandtaat nity!

8. Schaugtß, i haan zwo Töchter, die wo non nix mit aynn Man ghaat habnd. Die bring i enk ausher; und naacherd künntß mit ien tuen, wasß wolltß. Blooß yn dene Mannen tuetß nix an, denn sö gniessnd schließlich s Gastrecht bei mir."

9. Aber die schrirnd: "Zupf di!" und weiters: "Iem schaug an, dönn Einhergschmöcktn; mechet si der glei als Richter aufspiln. Aber ietz werdn myr s mit dir glei non schlimmer treibn als wie mit ien." Sö gsötznd yn n Lot arg zue und warnd schoon drauf und dran, de Tür aufzbröchen.

10. Daa gströckend de seln Mänder d Hand aus, zognd önn Lot zo sir eyn s Haus einhin und gspörrnd de Tür zue.

11. Aft schluegnd s die Leut drausster n Haus, grooß und klain, mit Blindheit, yso däß s ainfach de Tür niemer finddn kunntnd.

12. Dann gsagnd die Mänder zo n Lot: "Haast du non öbbenn von deine Leut daa, aynn Aidm, Sün, Töchter older was? Bring s von daader furt!

13. Mir wollnd nömlich dös Ort austilgn, denn allweil läuter seind de Klagschräi wordn, wo önn Herrn zwögns dene Leut dyrraicht habnd. Dyr Trechtein haat üns abhergschickt, däß myr dö Stat vernichtnd."

14. Daa gieng dyr Lot aushin, grödt auf seine zuekümftignen Äidm ein und gsait iem: "Machtß enk auf und verlaasstß dös Ort daader; denn dyr Trechtein will dö Stat vernichtn." Aber seine Äidm gmainend, er macheb grad aynn Gspaiß.

15. Wie d Üecht aufstig, gadröngend de zween Engln önn Lot, däß yr si tummlt: "Auf geet s; nimm dein Weib und deine zwo Töchter mit, wo daa seind; nit däß s wögn dyr Stat irer Schuld aft aau di dyrwischt."