8. Und auf d Stäin schreibst dös gantze Gsötz deuttlich zo n Lösn aufhin.
9. Dyr Mosen und de brenderischn Priester gsagnd zo n gantzn Isryheel: Bi staet und los, Isryheel: Gnaun heint bist du s Volk von n Herrn, deinn Got, wordn.
10. Du sollst auf d Stimm von n Trechtein, deinn Got, losn und seine Geboter und Vorschriftn haltn, wie i dyr s heint auferlög.
11. Eyn n nömlichnen Tag befalh dyr Mosen yn n Volk:
12. Die Stämm sollnd si eyn n Gärizim obn aufstölln und s Volk sögnen, wenntß über n Jordn ent seitß: d Simeuner, Brender, Judner, Isyhärer, Joseffer und Bengymeiner.
13. Und die sollnd eyn n Ebal obn önn Fluech spröchen: d Stämm Rub, Gäd, Äscher, Zebylon, Dänn und Näftl.
14. De Brender sollnd über dös gantze Isryheel überhinschrein:
15. Verfluecht sei, wer aynn Götzn schnitzt older giesst und haimlich aufstöllt! Ayn Graul ist dös für n Herrn. - Und s Volk sollt ausrueffen: Amönn!
16. Verfluecht sei, wer seine Ölttern uneert! - Und s Volk ruefft aus: Amönn!