4. Eyn n naehstn Tag eyn dyr Frueh gerbaut s Volk dort aynn Altter und brang Brand- und Heilsopfer dar.
5. Ietz güberlögnd d Isryheeler: "Ist villeicht öbber aus de Stämm von Isryheel +nit zo n Herrn seiner Samnung aufherkemmen?" Sö hietnd nömlich aynn Aid abglögt, däß ain, wo nit zo n Trechtein auf Mispn zieghnd, mit n Tood gstraafft werdnd.
6. Ietz aber gyrbarmend yn de Isryheeler de Bengymeiner, iener Bruederstamm, doch; und sö taatnd hin: "Heint ist ayn gantzer Stamm umbb Isryheel abherghackt wordn.
7. Wie künn myr ietz schaugn, däß de Überlöbetn auf Weiber kemmend? Mir habnd ja vor n Trechtein gschworn, däß myr ien kaine von ünserne Töchter niemer göbnd."
8. Drum sannend s naach: "Ist öbbenn doch aus de Stämm von Isryheel öbber nit zo n Trechtein auf Mispn gangen?" Und pfeilgrad war von Giletisch-Jäbs niemdd eyn d Samnung kemmen.
9. Wie myn d Leut umhergaklaubt, war nömlich niemdd von de Giletisch-Jäbser zo n Finddn.
10. De Gmain gschickt dösswögn zwölftauset Krieger auf Jäbs in Gilet und befalh ien: "Bringtß de Giletisch-Jäbser allsand um, aau d Weiber und Kinder!
11. Halt, machtß is yso: Allss Mannete und allsand Weiber, wo kaine Junggfrauenn niemer seind, weihtß yn n Untergang."
12. Unter de Giletisch-Jäbser fanddnd s vierhundert Weiberleut, wo non unberüert warnd; und die brangend s eyn s Lager auf Schilo z Käning.
13. Drauf gschickt de gantze Gmain ayn Botschaft zo de Bengymeiner bei n Rimmonföls und bot ien Frid an.