13. Haet i haimtuckisch ghanddt, naacherd haetst du taan, wie wenn s di nix angäng. Erfarn haet s dyr Künig allweil."
14. Daa gerwidert dyr Job: "Was tue i n mi mit dir überhaaupt non abhin?!" Er grif syr drei Spiess und stieß s yn n Äpsylom, der was allweil non löbeter eyn dyr Aich dran ghöngt, eyn s Hertz einhin.
15. Yn n Job seine zöhen Knappn warnd aau glei daa und brangend önn Äpsylom +ganz um.
16. Dann ließ dyr Job s Widerhorn blaasn, und auf dös hin ghoernd de Krieger mit dyr Verfolgung von de Isryheeler auf.
17. Sö schmissnd önn Äpsylom in n Wald in ayn tieffe Gruebn einhin und gerrichtnd über iem aynn risignen Stainhauffen. D Isryheeler flohend allsand haimzue.
18. Dös war dyr nömliche Äpsylom, der wo syr selbn in n Künigsgrund ayn Denkmaal gsötzt hiet, weil yr syr gsait hiet: "Sun haan i ja kainn, der wo mein Gedächtniss weitertrüeg." Er gabnennt dönn Stain naach seinn aignen Nam, und dösswögn haisst yr hinst heut "Äpsylommaal".
19. Dyr Ähimäz Zädocksun wär glei zo n Künig glaauffen: "I will iem dö Freudnbotschaft überbringen, däß iem dyr Trechtein gögnüber seine Feindd ausgraeumt haat."
20. Dyr Job aber gwarnt n: "Dös glaaub i nit, däß yr si daa freuet. Ayn anders Maal magst iem ayn guete Naachricht betagn; aber heint höbetst dyrmit kain Eer auf bei iem, weil schließlich yn n Künig sein Sun toot ist."
21. Und dyr Job gsuecht syr aynn Kuscher dyrzue: "Meld du yn n Künig, wasst daa gseghn haast!" Dyr Kuscher gvernaigt si und lief zue.
22. Dyr Ähimäz Zädocksun ließ nit aus bei n Job: "Dös ist myr ietz allss wurst; i mechet aau mit dönn Kuscher mitlaauffen." Daa gmaint dyr Job: "Was mechst n grad, Bue? Kriegn tuest gwiß nix dyrfür!"
23. Aber dyr Ähimäz ließ si nit abbringen: "I laauf." - "Naacherd gee halt!", gaab iem dyr Job an. Dyr Ähimäz lief loos, grichtt si durch s Jordntal durchhin und hiet önn Kuscher schnell überholt.
24. Dyr Dafet gsitzt in n Stattoor. Dyr Speher aber war auf d Mauer über n Toor aufhingstign; und wie yr yso umaynandgablickt, saah yr aynn ainzlnen Man dyrherlaauffen.
25. Dyr Speher rief yn n Künig dö Meldung zue. Dyr Künig gmaint: "Wenn yr yllain kimmt, naacherd bedeutt dös öbbs Guets." Dyrweil yr zueherkaam,
26. saah dyr Speher non aynn Andern dyrherzueeiln und rief zo n Toor abhin: "Hej, daa kimmt y +non ainer!" Dyr Künig gmaint: "Werd schoon pässn!"
27. Drauf gsait dyr Speher: "Dyr Eerste kännt yn n Laauffen naach dyr Ähimäz Zädocksun sein." Und dyr Künig gaab an: "Wunderbar; der haat gwiß öbbs Guets."
28. Dyr Ähimäz rief yn n Künig "Frid!" zue, warf si vor iem mit n Gsicht auf n Bodm nider und gsait: "Prisn sei dyr Herr, dein Got, däß yr die, wo si gögn önn Künig enbört haetnd, allsand gschlagn haat!"
29. "Und; faelt mit n Buebn, yn n Äpsylom, nix?", gwill dyr Künig wissn. Dyr Ähimäz gantwortt: "Netty wie mi dein Rittner Job furtgschickt, gieng s eyn Ort hübsch wild zue. Aber was daa war, waiß i nit."
30. Dyr Künig befalh: "Wart ayn Weeng; stöll di daa auf d Seitt!" Dyr Ähimäz stuendd si daa hin und blib steen.