65. Daa zriß syr dyr Hoohpriester s Gwand und rief: "Er haat önn Herrgot glöstert! Daa pfeiff myr diend auf Zeugn! Ietz habtß y de Gotslösterung selbn ghoert.
66. Also, was maintß?" Sö gantwortnd: "Schuldig! Hinrichtn!"
67. Dann spibnd s ien eyn s Gsicht und schluegnd n. Anderne gwädschnd n
68. und rieffend: "Salbling, du bist diend ayn Weissag, older? Also, wer haat di n gschlagn?"
69. Dyrweil gsitzt dyr Peeters drausst eyn n Hof. Daa gfraagt n ayn Dirn: "Du warst diend aau mit dönn Iesenn daa aus Gälau beinand!"
70. Er aber glaugnt s vor allsand Leut: "Waiß gar nit, von wasst rödst!"
71. Und wie yr netty bei n Toor aushin wär, saah n ayn anderne Dirn und gsait zo dene, wo daa umaynandstuenddnd: "Daa; der war fein mit n Iesenn von Nazerett beinand!"
72. Wider glaugnt yr s und schwor: "I *kenn* n nit."
73. Kurz drauf giengend n aau d Leut an: "Ä, +freilich ghoerst dyrzue; kennt myn diend schoon an deiner Spraach!"
74. Daa gfluecht yr und schwor Stain und Bain: "Luier, sag i; wenn i n diend nit kenn!" Und glei drauf gakraet ayn Han.
75. Daa kaam s yn n Peetersn wider, was dyr Iesen gsait hiet: "Ee wenn dyr Goggl kraet, gaast mi dreumaal verlaugnen." Und aushin gieng yr, und reern taat yr wie nonmaal was.