40. Wie yr dös gsait, gazaigt yr ien seine Höndd und Füess.
41. Sö gverstaunend, kunntnd s aber vor lautter Freud schierger allweil non nit glaaubn. Daa gfraagt yr s: "Habtß öbbs zo n Össn daa?"
42. Sö gaabnd iem ayn Trumm braatnen Fish,
43. und er aaß n vor ienerne Augn zamm.
44. Naacherd spraach yr zo ien: "Un dös gieng s, wie i enk gaprödig, wie i non bei enk war: Allss mueß si erfülln, was in n Gsötz von n Mosenn, bei de Weissagn und in de Sälm über mi ausgsagt ist."
45. Drauf half yr ien naach, däß s d Schrift begriffend:
46. "Yso steet s diend gschribn: Dyr Heiland gaat leidn und eyn n drittn Tag von de Tootn dyrsteen;
47. und in seinn Nam werd aft yn alle Völker d Umkeer prödigt, däß ien d Sünddn vergöbn werdnd. Angeen tuet s in Ruslham.
48. Ös seitß de Zeugn dyrfür.
49. Und i gaa enk dö Gaab abherschicken, wo mein Vater verhaissn haat. Bleibtß in dyr Stat, hinst däßß mit derer Kraft aus dyr Hoeh erfüllt werdtß!"
50. Aft gfüert yr s vür d Stat aushin auf Bettyning zue. Dann erhob yr d Höndd und gsögnt s.
51. Dyrweil yr s gsögnt, verließ yr s und wurd eyn n Himml aufgnummen.
52. Sö gspraittnd si vor iem und gakeernd voller Freud auf Ruslham zrugg.
53. Und allweil warnd s in n Templ und prisnd önn Herrgot.