1. Dyr ganz dyr Alte an de dyrkoorne Frau und an ire Kinder. I haan enk waarhaft lieb, aber nit grad i, sundern allsand, die wo d Waaret kennend,
2. weil d Waaret in üns bleibt und eebig mit üns sein gaat.
3. De Gnaad, de Barmung und dyr Fridn von n Got Vatern und von n Iesenn Kristn, was sein Sun ist, gaand mit üns sein, in dyr Waaret und dyr Lieb.
4. Dös haat mi närrisch gfreut, däß i ain gfunddn haan bei deine Kinder, die wo in dyr Waaret löbnd, naach dönn Gebot, wie myr s empfangen habnd von n Vatern.