6. Drum ließ i meinn grimmignen Zorn überall in Judau und Ruslham wüettn, yso däß s ayn Trümmerstat und Wüestn wurd; und dös ist s +heut non.
7. Ietz aber sait enk dyr Trechtein, dyr Hörergot, dyr Got von Isryheel dös Ain: Zwö reittß n enk allweil non tieffer einhin, Mänder, Weiber, Kinder und Sogerer, hinst däß von Judau iewet +wirklich nix meer übrig ist?
8. Ös tuetß öbbs, was mi yso boosert; ös opfertß yn anderne Götter z Güptn, daa woß umher ausgwandert seitß. Yso richttß enk decht selbn zgrund und werdtß zo aynn Fluech und Itweiß bei alle Dietn auf dyr Erdn.
9. Habtß n dös Boese allss vergössn, wo enkerne Vätter, d Judauer Künig und ienerne Weiber und aft aau ös selbn zamt enkerne Weiber überall in Judau und Ruslham taan habnd?
10. Hinst heut bereu'nd s nixn, ferchtnd mi nit und löbnd nit naach meinn Gsötz und meine Weisungen, wie i s enk und enkerne Vätter göbn haan.
11. Drum, spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel, laaß i enk gscheid einhin und rott dös gantze Judau aus.
12. I raeum önn Rest von Judau weiter, der was unbedingt gmaint haet, er müesset auf Güptn umher auswandern. Die allsand kemmend z Güptn um, sei s durch Krieg older Hunger; Minste wie Maiste dyrwischt s. Aber werdnd s zo aynn Fluech und Schröckniss, Verwünschniss und Itweiß.
13. Netty wie i +Ruslham haimgsuecht haan, yso mach i s mit dene, wo si z Güptn niderlaassn habnd, mit Krieg, Hunger und Seuchn.