16. Ayn Gwäx steet saftig in dyr Sunnen, und s Granck dyrvon gruent über n Gartn.
17. Es klammert d Wurtznen an in n Fölsgrund und habt si ein an ieder Mauer.
18. Doch wenn dyr Herrgot richtig ausraeumt, dann bleibt dyrvon kain Zweigerl über.
19. Dös wär s dann gwösn schoon mit seinn Löbnswög, und für iem hin kimmt halt ayn Andrer.'
20. Dyr Herrgot liess niemaals önn Schuldloosn hint, doch andrerseitts rüert yr für n Fräfler kain Hand.
21. Wenn s pässt allss, dann gibt yr dyr wider ayn Freud, und juchetzn kanst drob, so aufdraet bist dann.
22. Und d Hasser von dir künnend d Ledschn verzieghn; de Gotloosn aber werdnd restloos verraeumt."